رئیسعلی دلواری، پس از مقاومتی دلیرانه، در تاریخ 12 شهریور 1294 در اثر خیانت یکی از همراهانش، به شهادت رسید. حقاً می‌توان او را یک قهرمان ملی و نماد مقاومت در برابر سلطه اجنبی دانست. اما نکته جالب اینجاست که او وصیت کرد پس از مرگ، بدنش را به نجف بُرده و در کنار بارگاه امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به خاک بسپارند.

طعنه می‌زنند که چرا پیامبر دستور قتلِ سلّام بن ابی‌حقیق را صادر کرد؟ می‌گوییم اولاً کشته شدن این شخص از لحاظ سندی ثابت نیست. ثانیاً به فرض که چنین شده باشد؛ او علیه اسلام شمشیر را از رو بسته بود. این حق مسلمانان بود که او را از پا دربیاورند. ثالثاً هخامنشیان و شاهان زرتشتی هم بسیاری از مخالفان خود را از پا درآوردند...

برای درک حقایق و حوادث تلخ تاریخی، دشمن شناسی و جریان شناسی آن برهه از تاریخ ضروری می باشد. با نگاه و بررسی تطبیقی به احوالات و رشادت‌ها و گفتارهای حضرت علی (علیه السلام) قبل از جریان شورای سقیفه و نسبت به بعد از بیعت، می‌توانیم فلسفه صبر حضرت، در برابر دستان ریسمان بسته و حق غصب شده و فدک از دست رفته را درک کنیم.

از همان بَدو ورود اسلام به ایران، برخی از خاندان‌های ایرانی به سمت حکومت‌ها رفته و در خدمت آنان درآمدند. اما از عامه مردم بسیاری به اهل بیت پیامبر گرایش یافتند. نشانه‌های فراوانی از ارتباط وسیع ایرانیان با خاندان عصمت و طهارت در تاریخ وجود دارد. در این میان تلاش ائمه (علیهم السلام) برای بیرون راندن تفکر نظام طبقاتی و پاک کردن

معاندین کوشیدند حکایت مواجهه زن نقابدار با امیرالمؤمنین را نقطه ضعفی در زندگانی مولایمان علی (علیه السلام) بخوانند. لیکن ما از آنان تشکر می‌کنیم که فضیلتی از فضائل حضرت را بر ما آشکار کردند! زنی نقابدار وارد مسجد شد و با تندی با مولا سخن گفت. آنجا بود که حضرت، اسراری از زندگانی آن زن را به او عرضه کرد. شنیدن این رازها همان، و پی بردن آن زن به حقانیتِ امیرالمؤمنین همان...

از نگاه یک مسلمانِ اندیشمند، تاریخ نه برای خودنمایی و نه برای تفاخر، بلکه برای عبرت گرفتن است. امیرالمؤمنین علی (ع) وقتی که به همراهی یاران خود به ایوان مدائن رسیدند، فرمودند: «آنان (شاهان ساسانی) وارث گذشتگان خود بودند، قدرت و عظمت را از پیشینیان خود به ارث بردند. اما پس از مدتی دیگران آمدند و میراث آنان را به ارث بردند! آنان (شاهان ساسانی) شکر نعمت به جای نیاوردند، پس دنیایشان از آنان گرفته شد. پس شما نیز از کفر نعمت برحذر باشید که بدبختی و مصیبت بر شما فرود می‌آید».