بهائیان زندانی
یکی از حیطه‌های فعالیت رسانه‌ای تشکیلات بهائیت بکارگیری شگرد مظلوم نمایی و با شیوه‌ی تکرار، برای معرفی اعتقاد به بهائیت، به عنوان جرم زندانیان بهائی در ایران می‌باشد. این در حالیست که بر اساس ادعای تشکیلات بهائیت، جمعیت بهائیان ایران چیزی حدود سیصدهزار نفر برآورد می‌شود که تنها هفتاد نفر از آنان در زندان به سر می‌برند!
در سال 1362 شمسی، جمهوری اسلامی ایران، تشکیلات و محافل روحانی بهائیت در ایران را غیرقانونی اعلام و به انحلال آن حکم داد. اما تشکیلات بهائیت بی‌توجه به حکم حکومتی، با تغییر نام محفل خود به «یاران ایران»، عملاً از این قانون تخطی کرد و رویه‌ی سابق خود را در پیش گرفت. در این مقاله، سعی در تحلیل و بررسی زوایای مختلف این جریان داریم.
رسانه‌های وابسته به تشکیلات بهائیت، خبر از بازداشت پنج بهائی مربّی مهدکودک در شهر شیراز دادند. اما گذشته از اینکه مبلّغین بهائی، جرایم دیگری نظیر جاسوسی در قالب فعالیت‌های محیط زیستی نیز داشته‌اند یا خیر؛ صِرف انتشار خبر نفوذ بهائیان به مراکز آموزشی، جای هیچ‌گونه قصور و یا تقصیری را از جانب نهادهای نظارتی باقی نمی‌گذارد!
در حاشیه برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل متحد، تشکیلات بهائیت تلاش نمود تا نقش ابزاری خود را برای فشار بر کشورمان ایفا کند. آری؛ در شرایطی که آمریکا به دنبال بهانه‌ای برای تحریم و فشار بیشتر بر مردم ایران، برای توجیه زورگویی و عهدشکنی خود است، تشکیلات بهائیت با سیاه‌نمایی، وظیفه‌ی ابزاری خود را برای توجیه این رفتار ایفا می‌کند.
در پی بازداشت عضو شورای اسلامی شهر شیراز، به علّت دفاع از اعضای فرقه‌ی ضالّه‌ی بهائیت، موج انتقادها از جانب شبکه‌های معاند شکل گرفت. اما به راستی چگونه می‌توان از یک‌سو سکان‌دار مقام اجرائی نظام جمهوری اسلامی بود و در عین حال از مخالفین اسلام و انقلاب علناً دفاع کرد و آب به آسیاب دشمن ریخت؟!