ایمان ابوطالب
«ابن‌عربی» به خاطر اینکه تحت تأثیر آموزه‌های اهل سنت بوده، در کتاب خویش، قائل به کفر حضرت ابوطالب علیه‌السلام شده است؛ در حالی که روایات معصومین علیه‌السلام، دلالت بر ایمان حضرت ابوطالب علیه‌السلام داشته و سخن «ابن‌عربی» با آموزه‌های معصومین علیه‌السلام در این مسئله، معارض است.
این ایام مصادف با رحلت بزرگ حامی دین مبین اسلام، حضرت ابوطالب (علیه السلام) است. ایشان فرزند عبدالمطلب است و 35 سال قبل از تولد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به دنیا آمدند. نام مادر گرامیش فاطمه بنت عمرو بن عائذ بود. نام او عبدمناف به معنای بنده عالی و بلند مرتبه است. او به مدت چهل و دو سال سرپرستی پیامبر را برعهده داشت.
متاسفانه از سوی برخی معاندين و دشمنان اهل بیت نسبت به ایمان حضرت ابوطالب شبهاتی مطرح شده و مطالبی بی‌اساس را بر عليه ايشان گفته‌اند؛ بعضی از اهل سنت نيز در مقابل اين شبهات فاسد ايستاده و در مقام دفاع از آن حضرت کتاب نگاشته‌اند؛ يکی از اين کتب، کتاب «بغیة الطالب لایمان ابی‌طالب» است که توسط «محمد بن رسول برزنجی شافعی» نوشته شده است.
وهابیت اصرار دارند که ابوطالب کافر از دنیا رفته و هر کس بگوید ابوطالب با ایمان بوده است، باید کشته شود!
با توجه به عناد و دشمنی که از جانب وهابیت، با اهل بیت و خصوصا امیرالمومنین (علیه السلام) وجود دارد، همواره سعی در تخریب شخصیت ایشان و حتی نسب ایشان دارند به گونه ای که مثلا با ایجاد شبهه نسبت به قبول اسلام و یا عدم آن از ناحیه ابوطالب، در مسلمان بودن او تشکیک وارد کرده و با کنایه از این موضوع، شیعیان را از رفتن به زیارت قبر ایشان بر حذر می‌دارند.
اگر یک دهم گواه‌هایی که بر ایمان و اسلام « ابوطالب » داریم، دربارۀ فرد دیگری دور از مسائل سیاسی داشتیم، به اتفاق شیعه و سنی اسلام و ایمان او را تصدیق می‌کردیم...
همیشه مغرضین در صددند تا با اتهامات واهی دشمنی خود را با پیامبر و اهل بیت و منتسبینشان آشکار کنند، لذا به اشخاص جلیل القدری مانند حضرت ابوطالب، (عموی پیامبر که جانانه از پیامبر دفاع کرد و چنان سدی درمقابل دشمنان پیامبر بود که تا زنده بود خاطر پیامبر آسوده بود) اتهام مشرک بودن می‌زنند و ماهیت خبیث خود را آشکار می‌کنند.
متاسفانه از سوی برخی معاندين و دشمنان اهل بیت نسبت به ایمان حضرت ابوطالب شبهاتی مطرح شده و مطالبی بی اساس را بر عليه ايشان گفته‌اند. بعضی از اهل سنت نيز در مقابل اين شبهات فاسد ايستاده و در مقام دفاع از آن حضرت کتاب نگاشته‌اند. يکی از اين کتب، کتاب «أسنی المطالب فی نجاة أبی طالب» می‌باشد که توسط احمد زینی دحلان نوشته شده است.
ابن عربی از سران صوفیه در کتب خود حضرت ابوطالب را کافر خوانده است. چنانچه ادعا می‌کند که در یک مکاشفه، رسول خدا (صلی الله علیه و اله) به او گفته است: «اگر برای همت، اثری بود کسی اکمل از رسول‌الله و اعلی و اقوی همت‌تر از او نبود و حال اینکه همت او در اسلام آوردن ابوطالب، عموی او اثر نکرد و او اسلام نیاورد».
از دلائلی که می‌توان حضرت ابوطالب (علیه السلام) را با ایمان و اعتقاد کامل دانست و تفکرات او را در زندگی شخصی او مورد بررسی قرار داد، همان اخلاص و عمل بوده که در اشعار و سروده‌های به جای مانده از او می‌توان یافت، این اشعار حاکی از اعتقاد قلبی و طراوشات درونی اوست، و هر یک از این اشعار در اثبات ایمان و اخلاص ابوطالب کافی است.
اهل سنت با اتکاء به برخی روایات و آیات وارده از طریق بزرگان خود معتقدند که برخی از افراد منتسب به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به مانند حضرت ابوطالب ایمان نداشتند و او از دنیا رحلت کرد در حالی که باقی بر اعتقادات پدرانش بوده است. لذا چنان هجمه ای را بر این یار و حامی محکم پیامبر اسلام وارد کردند که اگر کسی از تاریخ اطلاعی نداشته باشد یقیناً او را مشرک میداند
از آن‌جایی که بعد از رحلت عبدالمطلب، جدّ بزرگوار پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله)، سرپرستی آن حضرت بر دوش ابوطالب افتاد، این مدافع محکم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، بنا بر وصیت پدر بزرگوارش، محمد، برادر زاده‌ی خود را با حمایت‌های بی‌دریغ و همه جانبه تا آخرین لحظات زندگانی خود مورد پشتیبانی قرار داد.
مخالفین پیامبر و مغرضین با هدف مشخص سعی می‌کنند تا با زیر سؤال بردن ایمان افرادی که به اهل بیت وپیامبر منتسب هستند، حکم به کفر و شرک آنان صادر کنند چرا که معتقدند که آباء پیامبران مثل پدر حضرت ابراهیم طبق نص قرآن کافر بوده؛ همچنین حضرت ابوطالب، پدر امام علی هم مشرک بوده است و این در حالی است که به گفته تاریخ اینگونه نبود.