انبیا و اولیا
وهابیت، کرامات اولیاء را پذیرفته و آن را از قرآن و روایات و وقایع تاریخی ثابت می‌کنند. ابن‌عثیمین تصدیق کرامات اولیاء را از اصول اهل‌سنت می‌خواند و کرامت را امر خارق العاده می‌داند و معتقد است ولی خدا با آن کرامت، هیچ گاه ادعای نبوت نمی‌کند. وی می‌گوید این کرامات، نشانه‌ای بر صحت دین و پیامبری است که آن ولی از آن پیروی می‌کند.
سلفیه، شیعه را متهم به غلو می‌کند، چون ائمه را بر انبیا برتر می‌داند، این در حالی است که برتری ائمه بر انبیا اعتقادی روایی و قرآنی است.
اختصاص تبرک به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) از سوی وهابیت مورد مخالفت علمای جهان اسلام قرار گرفته است. بنا بر نقل اهل سنت، احمد بن حنبل به شافعی تبرک جست و پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) نیز از آب وضوی صحابه طلب برکت کرده است.
اگر وهابیان اموری چون استغاثه، توسل و طلب شفاعت را شرک می‌دانند و انجام دهنده‌ی آن به تعبیر ایشان مشرک و کافر است، در مورد انبیاء و اولیاء الهی که در احادیث صحیح شیعه و سنی چنین اعمالی را انجام داده‌اند، چه حکمی صادر می‌کنند. اگر اینجا از حرف خود عقب نشینی کنند مبانی‌شان زیر سوال می‌رود وگرنه انبیاء را متهم به شرک می‌کنند.
وهابیان مسلمانان را شبیه بت‌پرستان مشرک می‌دانند، زیرا توسل به اولیا را شرک می‌دانند. آیت الله جوادی آملی در پاسخ می‌فرماید: آنچه باعث شرک است، مستقل پنداشتن آن ولی یا نبی است. ولی اگر طلب حاجت، فقط از خدا باشد، لیکن از راه وسایط مقدسی که در اثر عبادت خدا، مراتب والایی را کسب کرده‌اند، هیچ منافاتی با توحید ندارد.
ابن تیمیه از اشخاصی است که سرسختانه مخالف با توسل به انبیا و اولیا است. اما وی به صورت ضمنی توسل سلف به قبر پیامبر را می‌پذیرد. وی می‌گوید: عده‌ای از مردم، جواب سلام پیغمبر را از قبر ایشان یا دیگر قبور صالحین شنیده‌اند و یا اینکه سعید بن مسیب صدای اذان را از قبر می‌شنید و امثال این قضایا؛ همه اینها حقیقت دارد ودرست است!