وهابیت تکفیری، استغاثه و توسل به رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را شرک و بدعت می‌دانند؛ در حالی‌که بسیاری از علمای اهل سنت، هم‌چون سفارینی حنبلی، قائل به استغاثه و توسل به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود و از نگاه وهابیت، باید سفارینی حنبلی دچار شرک ربوبی و الوهی باشد، چنان‌چه بن عثیمین می‌گوید.

بر اساس تجربیات، فرقه‌هایی که رنگ مذهبی دارند، خطرناک‌ترند؛ چون انگیزه مذهب خیلی نیرومند است؛ امروز بر اساس همین تحلیل است که غرب، داعش را راه‌اندازی می‌کند تا در مقابل اسلام بایستد. چون می‌داند هیچ فرقه غیرمذهبی نمی‌تواند در مقابل اسلام ایستادگی کند، لذا داعش را با رنگ و لعاب مذهبی ایجاد می‌کند.

صالح بن فوزان یکی از مفتیان وهابی است که با نگارش کتابی تحت عنوان «شرح مسائل الجاهلیه» بسیاری از امور را از مصادیق جاهلیت معرفی کرده است. حال آن‌که بسیاری از امور مورد تأکید وی، نه تنها از مصادیق جاهلی نیستند، بلکه از امور رایج و مشروع میان مسلمانان بوده‌اند.

وهابیت دشمن اسلام ناب و معارف بی‌بدیل آن است، این گروه نه تنها با شیعه مخالفت شدید دارد، اهل سنت را نیز تکفیر می‌کند، برای نمونه ایشان مقدلدین اهل سنت را به یهود تشبیه کرده‌اند و ایشان را تنها به جرم این‌که در احکام خود از یکی از ائمه مذاهب تلقید دارند، متهم به یهودیت می‌کنند.

وهابیت با استناد به آیاتی نظیر «بل یداه مبسوطتان» مدعی شده‌اند که خداوند متعال، دارای دو دست است؛ حال آن‌که این آیه توسط بسیاری از مفسرین شیعه و سنی، تاویل برده شده است. هم‌چنین ادله عقلی مورد تاکید عالمان اسلامی دلالت می‌کنند که پروردگار متعال از صفات جسمانی، منزه هستند؛ بنابراین بهترین معنا برای واژه «ید» قدرت است.

سلفی نامیدن فِرَق و گروه‌های منحرفی هم‌چون وهابیت، داعش و القاعده از جمله اشتباهات بارز بسیاری از مسلمانان محسوب می‌شود؛ چراکه این گروه‌ها در بسیاری از مسائل، رویه‌ای خلاف رویه سلف امت (صحابه، تابعین و تابع تابعین) برگزیده‌اند؛ آن‌ها روششان تکفیر مسلمانان است، و بهتر است آنان را گروه‌هایی «تکفیری» به جای «سلفی» بنامیم.