مبلّغان فرقه‌ی بهائیت در راستای انکار اعجاز بیانی قرآن کریم، با هدف توجیه عجز پیامبرخوانده‌ی خود از معجزه، مدعی شدند که خدای تعالی، هیچ اشاره‌ای به معجزه بودن آیات قرآن نفرموده است. این در حالیست که بعلاوه‌ی بدیهی بودن اعجاز آیات قرآنی، خدای تعالی بارها به فصاحت و بی‌مانندی آیات قرآن کریم تصریح نموده است.

مبلّغان بهائی پس از پذیرش اعجاز بیانی قرآن، مدعی شدند که این اعجاز مختص ادیبان بوده، حال آن‌که خدای تعالی برهان خود را فراگیر معرفی نموده است. اما در پاسخ به این ادعا باید گفت که باور مردم نسبت به معجزه‌ای خاص در سایه‌ی تأیید اهل فن، ضرری به حجیت آن وارد نخواهد کرد. بعلاوه آن‌که اعجاز قرآن تنها منحصر به اعجاز بیانی آن نیست.