یکی از اختلافات بین شیعه و اهل‌سنت، مسئله‌ی خلافت می‌باشد که آیا این امر انتخابی است یا انتصابی؟ اهل سنت با زیر پا گذاشتن اصول عقلی، امر خلافت را یک امر انتخابی از طرف مردم دانسته‌اند. لیکن باید از آنان پرسید کسی که نقشه‌های شوم منافقان را می‌دانست، چگونه از آینده‌ی امت خود و اختلافات آتی و تغییر سنت‌ها و گذاشتن بدعت‌ها با خبر نبود؟

یکی از دلایلی که بر خلافت ابوبکر اقامه شده آیات پایانی سوره «لیل» می‌باشد. اما به راستی اگر این آیه در شأن ابوبکر نازل گردیده، چرا در سقیفه که شدیدترین نزاع‌ها و درگیری‌ها بین مهاجر و انصار بر سر خلافت پس از پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلم) صورت گرفت و هر دو گروه به شدّت نیازمند احتجاج به دلایلی در شایستگی خود بودند؛ هیچ‌کس به این آیات استناد نکرد؟

در آستانه دو انتخاب بزرگ، مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی قرار داریم. از این رو در جهت حفظ ارزش‌ها و تأکید بر لزوم شرکت در انتخابات و حضور در صحنه سیاسی، لازم است به نوع دخالتی که این انتخابات در زندگی روزمره ما به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم خواهد داشت بینش صحیح داشته و تصمیم درستی را اتخاذ کنیم.

در تایید مخالفت‌هایی که پس از جریان غدیر رخ داد، قضیه‌ای که می‌توانست دورنمایی از معرفی امیرمؤمنان باشد، مخالفت‌هایی بود که خلفا قبل از غدیر نیز انجام داده بودند. یکی دستور به قتل ذوالثدیه و مخالفت ابوبکر و عمر؛ دیگری اعتراض عمر به پیامبر در صلح حدیبیه؛ سومی شک عمر در نبوت پیامبر؛ و ممانعت عمر از پیامبر برای نماز میّت.

کافری شبی در خانه پیامبر (صلی الله علیه و آله) مهمان بود و در خواب لباسش را خیس کرد. برای این‌که کسی او را نبیند صبح زود از خانه فرار کرد، ناگهان متوجه شد که متاع ارزشمندش در حجره جامانده است، خجالت‌زده به خانه پیامبر برگشت در آن لحظه حضرت را در حال شستن لباس آلوده خود دید، از شدت ناراحتی خود را بر زمین انداخت و مسلمان شد.

کسانی‌که امامت و ولایت امیرمؤمنان در غدیر خم را نپذیرفته‌اند از یک‌سو معتقدند موضوع امامت، خلافت و جانشینی پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) امری است که به عهده مردم و شورا واگذار گردیده و آن حضرت امّت خویش را بدون تعیین جانشین، به حال خود رها نموده و از سوی دیگر، می‌گویند: پیامبر وصی و جانشین خود را معرفی کرده است!