مفهوم «ثانی اثنین= دومین دونفر» یعنی حضرت يك نفر بيشتر همراه نداشت؛ چون در این لفظ فضیلتی نیست ابوبكر در هيچ كجا به فضيلت «ثانی اثنین» بودن با نبی اشاره هم نكرده، در حالی‌که در روز سقيفه به كمتر از آن تاکید كرده؛ به‌هر حال «ثانی اثنین» هرکه باشد، مؤمن راسخ نبود که خداوند حزن وترس او را به‌عنوان یک نقطه ضعف در قرآن متذكر شده است.

پیامبر اکرم باعث گردید تا افراد مختلف عیار شخصیتی خود را نشان دهند، برخی از صحابه از ویژگیهای خاصی برخوردار شدند که پیامبر در وصف آنها مطالب ارزشمندی را بیان کردند؛ اشخاصی که کمک کار و همراه پیامبر و یار و غم‌خوار حضرت علی (علیه السلام) در زمان‌های مختلف بودند و چه صدماتی را برخی از اینان که متحمّل نشدند.

از نظر الفاظ قرآنی «صاحب» به معنى همراه است اعم از خوب یا بد و حتی کافر، لذا خود ابوبكر نیز در هيچ كجا به فضيلت «یار غار» بودن با نبی اعتراف نكرده، چه بسا که حتی در بحث هجرت با نبی همراه نیز نبوده باشد، البته «یار غار» هرکه باشد مومن راسخی نبود که خداوند متعال حزن و پریشانی او را به‌عنوان یک نقطه ضعف در قرآن متذكر شده است.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در مناسبت‌های مختلف جانشین و خلیفه بعد از خود را به مردم معرفی کرد و افرادی مانند عمر و دیگر صحابه‌ی پیامبر اکرم به این موضوع واقف بودند، خصوصاً در واقعه غدیر خم که خلیفه دوم خود مستقیماً به حضرت علی تبریک گفت، اما بعد از رحلت پیامبر این قضیه‌ی مهم به فراموشی سپرده شد.

رسول گرامی اسلام احکام دینش را برای مسلمین روشن ساخت و بعد از ایشان جانشینان حقیقی آن حضرت آن احکام را برای مسلمین تبیین ساختند. لذا اگر از این ذوات مقدسه فاصله بگیریم، قطعا از مسیر واقعی دین خارج می‌شویم و حقایق احکام برای ما روشن نخواهد شد. این همان بلایی است که بر سر مسلمین آمده است و هر مذهبی، دین را با سلیقه خود بیان می‌کند.

افرادی مانند عبدالله بن عمر، با وجودی‌‌که از زبان پیامبر اکرم، سخنان بسیاری در فضایل اهل بیت شنیده بودند ولی باز هم نسبت به آنان کینه‌ و عداوت داشته و با حرکات و سخنان خود، ماهیت درون خود را روشن می‌کردند، عبدالله بن عمر با امیرالمؤمنین بیعت نکرد و روایت جعلی کاتب پیامبر بودن معاویه را نقل کرد و به خاطر پول با یزید بیعت کرد.