گروهک طالبان، یک حرکت جهادی، ولی افراطی و تکفیری بودند که در افغانستان، پس از شکست اتحاد جماهیر شوروی در سال 1989 میلادی به قدرت رسیدند؛ این گروهک که از طلاب علوم دینی و حنفی دیوبندی با گرایش وهابی بودند، بر بسیاری از شهرها و استان‌های کشور افغانستان مسلط گردیدند، تا این‌که پس از پنج سال سلطه ظالمانه در این کشور، با وقوع حادثه 11 سپتامبر 2001 میلادی، قدرت آنان توسط حمله نظامی آمریکا که خود زمانی از ایشان حمایت می‌کرد، برچیده و نابود شد. آنان در طول حکومت خود جنایات بی‌شماری را مرتکب شدند که از جمله آن جنایات عبارتند از:
- پس از شکست شوروی در افغانستان و ضعف دولت مرکزی، در سال 1994 میلادی، گروه‌های مبارز طالبان افغان برای تأمین منافع و منابع خود اقدام به دزدی، راهزنی و باج گیری، تجاوز به حقوق مردم به هر صورت ممکن می‌کردند.[1]
- در سال 1996 میلادی با ورود گروهک طالبان به شهر کابل افغانستان، ده‌ها هزار نفر از ترس قتل و عام، این شهر را ترک کردند، طالبان در روزهای ابتدایی تصرف شهر کابل، بسیاری از مردم کابل را به قتل رساندند و حکومت ترور به راه انداختند، به طوری‌که وقتی جنگجویان طالبان وارد منازل مردم می‌شدند، هر کس را که مشکوک به همکاری با دولت مرکزی بودند را دستگیر و اعدام می‌کردند.[2]
- یکی از خشن‌ترین اقدامات این گروهک، به دار آویختن رئیس جمهور پنجاه ساله افغانستان، نجیب الله، است که در جلوی چشمان هزاران نفر از مردم کابل، در سال 1996 میلادی انجام گرفت و بعد او را مثله کردند. نجیب الله حدّ فاصل سال‌های 1986-1992 میلادی، ریاست جمهوری کشور افغانستان را بر عهده داشت و جرم او این بود که یک کمونیست و قاتل بوده است.[3]
- طالبان در سال 1998 میلادی، با کشتن 600 نفر از روستائیان ازبک در ولایت شمالی فاریاب افغانستان، با زور اسلحه و سرنیزه مردم بی‌گناه را از منازل بیرون کشیدند، سپس آنان را به صف کردند و همگی آنان را اعدام کردند.[4]
- طالبان در همان سال، 1998 میلادی به طرف هزاره‌های مزار شریف حمله کردند و چون هزاره‌ها خود را در محاصره دیدند، با 1500 نفر که به‌عنوان مدافع بودند تا آخرین گلوله جنگیدند، اما در نهایت همگی آنان به جز تعداد 100 نفر کشته شدند، به طوری‌که در کوچه پس کوچه‌های شهر، اجسادشان به چشم می‌خورد. طالبان پس از ورود به شهر به هر چیزی که در حرکت بودند دیوانه‌وار تیراندازی می‌کردند، خیابان‌های شهر مملو از اجسادی بود که سگ‌ها با خوردن گوشت انسان مست می‌شدند، بوی تعفن گوشت و خون قابل تحمل نبود. طالبان به زور وارد خانه‌های مردم می‌شدند و اگر معلوم می‌شد که اعضای خانواده، هزاره‌ای هستند همگی اهل خانه را از بزرگ و کوچک قتل و عام می‌کردند، آنان مردم بی‌گناه را اسیر کرده و در زندان و حتی کانتینرهای فلزی جای دادند تا خفه شوند، سازمان ملل و صلیب سرخ جهانی تعداد کشته شدگان را 5 تا 6 هزار نفر تخمین زده‌اند.[5]
- طالبان با ورود به شهر بامیان افغانستان در سال 1998 میلادی و اسیر کردن رهبران هزاره و... در طی چند هفته 700 نفر را از خانه‌هایشان بیرون کشیدند و پس از کشتن آنان در ریگزارهای اطراف شهر بامیان دفن کردند، آنان در روستایی که نزدیک شهر بامیان بود بعد از فرار جوانان و مردان روستا، 50 نفر از افراد پیرمرد و سالخورده را قتل و عام کردند.[6]
- طالبان سر مجسمه کوچک بودا را که حدود 2هزار سال قدمت تاریخی داشت، با مواد منفجره‌ی دینامیت از بین بردند که جزء آثار تاریخی کشور افغانستان بود و این در حالی بود که در حمله مغول این مجسمه سالم و محفوظ ماند؛ این جنایت آنان نفرت شدید بین المللی را به همراه داشت.[7]
- طالبان حتی به نیروهای خود هم رحم نمی‌کردند، آنان حتی به کارمندان و سربازان خود، هیچ حقوقی پرداخت نمی‌کردند، در حالی‌که از کشورهایی مثل عربستان تأمین مالی هم می‌شدند. آنان زنان را از حقوق اجتماعی جامعه محروم می‌کردند و این زنان را وادار کردند تا در خانه بنشینند و به خیابان‌ها نیایند، مردم باید شیشه‌های منازل را سیاه رنگ کرده تا زنان ایشان از بیرون دیده نشوند، لذا زنان مجبور بودند تمام روز در منازل بدون نور خورشید باقی بمانند.[8]
فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. لمحات سرنوشت ساز، شاه آغا صدیق مجددی، مطبعه صنعتی و طباعتی احمد، کابل، افغانستان، ص34.
[2]. افغانستان عصر مجاهدین و برآمدن طالبان، چنگیز پهلوان، نشر قطره، تهران، ایران، ص219.
[3]. طالبان اسلام و نفت و بازی بزرگ جدید، احمد رشید، نشر دانش هستی، تهران، ایران، ص87.
[4]. همان، ص119.
[5]. همان، ص125- ص126.
[6]. همان، ص128.
[7]. افغانستان و پنج سال سلطه طالبان، وحید مژده، نشر نی، تهران، ایران، ص89.
[8]. طالبان اسلام و نفت و بازی بزرگ جدید، احمد رشید، نشر دانش هستی، تهران، ایران، ص120.