از عمده ویژگی‌هایی که باعث شکل‌گیری عقاید کلامی مکتب وهابیت گردیده، اخذ به ظواهر آیات و روایات، هم‌چنین نفی هرگونه تفسیر و تأویل در باب فهم معانی آن‌ها است. ازجمله اتهاماتی که از سوی وهّابیت در مبحث زیارت قبور به شیعه وارد می‌شود، تهمت شرک و قبرپرستی است.
که در پاسخ باید گفت در موضوع حرمت و عدم جواز زیارت قبور و تبرک قبر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ائمه معصومین (علیهم‌السّلام)، اولیا و اوصیای الهی، نه‌تنها از سوی هیچ‌یک از بزرگان مذاهب چهارگانه اهل‌سنت، فتوایی وجود ندارد، بلکه کلماتی در تأیید این امر شاهدیم که به مواردی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
ابن‌عساکر در کتاب «التحفة» از طریق طاهر بن یحیی حسینی با اسناد به امیرالمؤمنین، علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) روایت کرده است: «هنگامی‌که پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دفن گردید، حضرت زهرا (علیهاالسّلام) کنار قبر مطهّر پدر بزرگوار خویش آمده و مشتی از خاک قبر را برداشت و بر چشمان خود گذارد و گریست و این اشعار را سرود: از کسی‌که خاک قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را ببوید و هرگز بوی خوش دیگری استشمام نکند، جای تعجب نیست؛ مصیبت‌هایی به من وارد گردید که اگر بر روزها وارد می‌شد، هم‌چو شب تیره می‌گردیدند.[1]
تبرک جستن ابو ایوب انصاری به قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)؛ داود بن ابی‌صالح می‌گوید: «روزی مروان بن حکم وارد مسجد النبی شد. دید که مردی بر قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) صورت گذاشته، مروان گردنش را گرفت و او را عقب کشاند. به او گفت: آیا می‌دانی چه کار می‌کنی؟! آن مرد به مروان رو کرد و معلوم شد که ابوایوب انصاری است. ابوایوب گفت: آری می‌دانم! من که به کنار تخته سنگی نیامده‌ام. من به محضر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) رسیده‌ام. آن‌گاه خطاب به مروان افزود: از پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) شنیدم که فرمود: زمانی که پیشوایان شایسته، دین را رهبری می‌کنند، برای دین گریه نکنید، وقتی برای دین گریه و زاری کنید که پیشوایی دین به دست نااهلان افتد.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. «لما رمس رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم جاءت فاطمة رضی الله عنها فوقفت علی قبره وأخذت قبضة من تراب... .» سبل الهدی و الرشاد، محمد بن یوسف الصالحی الشامی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 12، ص 337
[2]. مستدرک حاکم، ج 4، ص 560، ح 8571، جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
وفاء الوفاء، ج 4، ص 1404.