در فضای مجازی در حال وب‌گردی بودم که خبری توجه من را به خود جلب کرد. خبر این‌چنین بود: مولوی عبدالغنی دهانی (مدیر امور روحانیون و مساجد اهل سنت سیستان و بلوچستان) در باب عزاداری، با اشاره به برخی آداب و رسوم که در محرم بین اهل سنت رواج دارد، اظهار کرد: اهل سنت همواره دوستدار اهل بیت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستند و هم‌چون برادران شیعه خود در ایام محرم و عاشورا به اندوه و بیان مصایب امام حسین (علیه‌السلام) می‌پردازند. وی تصریح کرد: روزه گرفتن در روز عاشورا به یاد تشنگی امام حسین (علیه‌السلام) و یاران با وفایشان یکی از فضایل بزرگ بین اهل سنت است.[1]
این خبر را در فضای مجازی با دوستان اهل‌سنت خود به اشتراک گذاشتم که یکی از عزیزان ضمن توهین به این عالم اهل‌سنت نوشت: «مولوی دهانی این حرف را از خودش درآورده است؛ چرا که زمانی که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به مدینه هجرت کردند، دیدند یهودیان در روز عاشورا روزه می‌گیرند. ایشان علت روزه را جویا شده و متوجه شدند که خداوند در روز عاشوراء، حضرت موسی و قومش را از دست فرعون نجات داد و به شکرانه‌ی آن، این روز توسط یهودیان روزه گرفته می‌شود، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) سپس فرمود که من سزاوارتر هستم که به حضرت موسی نزدیک باشم و من هم این روز را روزه می‌گیرم.»
بنده در پاسخ این بزرگوار، افزون بر این‌که بیان کردم مولوی دهانی از اندیشمندان اهل‌سنت است و احترام وی باید رعایت شود، عرض کردم که در روایات از مشابهت به یهود و نصاری نهی شده است. از این روی ابن عابدین در کتاب حاشیه خود این‌گونه می‌نویسد: «در رابطه با عبادت پيامبر عليه الصلاه و السلام به شريعتی ديگر قبل از اسلام... در ابتدای كتاب صلاه گفته شد كه نظر مختار ما، عدم عبادت آن حضرت طبق شريعت ديگر است و نظر جمهور علماء هم همين است.»[2]
هنوز منتظر پاسخ ایشان هستم...

پی‌نوشت:

[1]. سایت باشگاه خبرنگاران جوان، «دیدگاه اهل سنت در ارتباط با محرم»، کد خبر: ۶۶۷۲۸۰۷، تاریخ انتشار: ۲۹ شهريور ۱۳۹۷.
[2]. حاشية رد المحتار، ابن عابدين، ج1، ص97.