پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امروزه جریان باستانگرایی می‌کوشد که از دوران هخامنشی، یک تصویر دروغینِ مزیّن به شکوه و عظمت ارائه کند. از سویی عموم جامعه اهل مطالعه نیستند و چه بسا هر دروغ شیرینی را باور کنند. نتیجه این دو امر (دروغ‌گویی برخی و ساده لوحی برخی دیگر) همین است که می‌بینیم. کانال‌ها و سایت‌‌های بسیاری مانند قارچ روییده که روز و شب، ذهن عوام را با دروغ، توهم و افکار آلوده بمباران می‌کنند.
در این میان حقایق بسیاری وجود دارد که معمولاً از نظرها مخفی می‌ماند. یکی از این حقیقت‌ها، دیدگاه داریوش نسبت به کورش هخامنشی است. پس از کورش دوم (مشهور به کورش بزرگ)، فرزند او کمبوجیه دوم به حکومت رسید. اما کمبوجیه در اثر حوادثی از دنیا رفت (یا کشته شد). پس از آن داریوش اول (مشهور به داریوش بزرگ) به حکومت رسید. داریوش و کورش، عموزادگان هم بودند. پس از اینکه داریوش به حکومت رسید، دو دختر کورش را به همسری گرفت و از این جهت، داماد کورش هم شمرده می‌شد. اما شواهدی در دست است که نشان می‌دهد این وصلت از روی علاقه نبود. بلکه داریوش در پی این بود که جایگاه خود را محکم کند. یعنی نوعی ازدواج سیاسی. لیکن داریوش، همواره سایه سنگین کورش را بر سر خود احساس میکرد. همین امر سبب شد که او در کتیبه‌های مختلف، از خود و پدران خود مرتباً نام ببرد. اما از کورش نام نبرد. یا کمتر نامی از کورش به زبان بیاورد تا شأن خود را بالا برده و کورش را پایین بیاورد. یعنی از روی حسادت چنین رفتاری می‌کرد. البته این یک دیدگاه است. دیدگاه دیگر این است که داریوش هخامنشی، واقعاً کورش را شخصیتی سزاوار و درخور نمی‌دید. در هر صورت، داریوش روی خوشی به کورش نشان نمی‌داد. حال یا از روی حسادت، یا از روی واقع‌گرایی و انصاف... به نظر شما جز این دو مسئله، دلیل دیگری وجود داشته که داریوش از آوردن نام کورش پرهیز می‌کرد؟

بنگرید به: والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 39.