دلیل اول از قرآن و سنت در کتب اهل سنت:
1- تکفیر مسلمانان خلاف نص قرآن و سنت و سیره پیامبر است، مگر خداوند نمى‌فرماید: «لا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقى إِلَیْكُمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِناً.[نساء/94] به كسى‌كه اظهار صلح و اسلام مى‏‌كند، نگویید مسلمان نیستى.» هم‌چنین سنت پیامبر نیز حاکی از نهی شدید از تکفیر مسلمانان است.
2- عایشه می‌گوید: «از پیامبر گرامی شنیدم که فرمود: هیچ‌یک از اهل قبله را به خاطر گناه تکفیر نکنید، اگرچه گناهان بزرگ انجام داده باشد.»[1] پس اگر کسی، چه شیعه یا غیرشیعه، اهل سنت را کافر بداند، کلام و عمل او خلاف کلام پیامبر است.
3- نبی مکرم اسلام فرمودند: «کسی‌که مانند ما نماز بخواند و به طرف قبله بایستد و از گوشت ذبح شده ما بخورد، پس او مسلمان است و در پناه خدا و رسول است، عهد خدا را درباره او نشکنید.»[2]

دلیل دوم از فقه تشیع:
1- فتوای مرحوم سید کاظم یزدی (ره)، صاحب عروه الوثقی: کافر کسی است که منکر خداوند یا رسالت یا امری ضروری از ضروریات دین شود، البته انکار ضروری دین در صورتی موجب کفر می‌شود که توجه به ضروری بودن آن داشته باشد، به گونه‌ای که انکار آن، به انکار رسالت بازگشت کند.[3]
2- نظر آیت الله خویی (ره): جمعی از محققین معتقد هستند، انکار ضروری دین، زمانی باعث کفر می‌شود که منجر به تکذیب رسالت و نبوت شود[4] و در کتاب «التنقیح» بابی دارند به نام «حكم غير الاثنا عشرية من فرق الشيعة»، که 3 صفحه به طور کامل در مورد مخالفین شیعه، از فرق شیعه بحث کرده‌اند، اما در ادامه مباحث از منکرین ضروری دین، مانند امامت اهل بیت بحث و با ذکر ادله بیان می‌کنند که منظور از مخالفین شیعه در روایات، که کافر حساب شده‌اند، افراد ناصبی، و افرادی هستند که منکر توحیدند و ضروری دین، مانند محبت و حب اهل بیت را انکار می‌کنند، و در ادامه اشاره می‌کنند که بعضی از مخالفین، خارج از ایمان هستند، اما خارج از اسلام نیستند و حکم مسلمان را دارند. چون ولایت و امامت اهل بیت، جزء ضروریات مذهب است، نه دین اسلام.[5]
3- آیت‌الله مکارم شیرازی می‌فرماید: «تمامی فرقه‌های اسلامی پاکند، مگر آن‌ها که با معصومین (علیهم‌السلام) عداوت و دشمنی دارند، مانند خوارج و غلات.»[6]

نتیجه: با این حساب، نپذیرفتن ولالیت و امامت اهل بیت به معنای خلافت و جانشینی، فرد را فقط از شیعه بودن خارج می‌کند، نه از دایره اسلام، پس اهل سنت نزد شیعه، به هیچ‌وجه تکفیر نمی‌شوند، بلکه شیعه اهل سنت را نفس و جان و برادرخود و مسلمان می‌داند.

پی‌نوشت:

[1]. هیثمی، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، بیروت: موسس مکتبه القدسی و بالقاهره: دارالکتب العلمیه، ج1، ص106و 107(لا تکفروا احدا من اهل قبله بذنب) جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح بخاری، دارالطباعه العامره استانبول دارالفکر( 1401 ق) ج1، ص102، ح391. کتاب الصلاة باب فضل استقبال القبله.
[3]. يزدى، سيد محمد كاظم طباطبايى‌، العروة الوثقى فيما تعم به البلوى‌، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات‌. بيروت- لبنان‌، چاپ دوم، 1409ق،ج1، ص67،« و المراد بالكافر من كان منكرا للألوهية أو التوحيد أو الرسالة أو ضروريا من ضروريات الدين مع الالتفات إلى كونه ضروريا بحيث يرجع إنكاره إلى إنكار الرسالة و الأحوط الاجتناب عن منكر الضروري مطلقا....»
[4].خويى، سيد ابو القاسم موسوى‌، التنقيح في شرح العروة الوثقى‌، تحت اشراف جناب آقاى لطفى‌،1418 ه‍ ق‌، چاپ اول ، قم ایران،ج2، ص59،« و ذهب جمع من المحققين الى ان إنكار الضروري إنما يوجب الكفر و الارتداد فيما إذا استلزم تكذيب النبي (ص) و إنكار رسالته كما إذا علم بثبوت حكم ضروري في الشريعة المقدسة و ان النبي- ص-»«قد اعتبر في الشريعة المقدسة أمور على وجه الموضوعية في تحقق الإسلام و«منها»: الاعتراف بنبوة النبي و رسالته، و «منها»: الاعتراف بالمعاد، و قد قرن الايمان به بالايمان باللّه سبحانه في غير واحد من الموارد»
[5]. همان ج2، ص84، 85، 86« ما ورد في الروايات الكثيرة البالغة حد الاستفاضة من أن المخالف لهم- ع- كافر فهو غير موحد للّه سبحانه فلا محالة يحكم بكفره»««الثاني»: ما ورد في جملة من الروايات من ان المخالف- ع- ناصب» «لأن الضروري من الولاية إنما هي الولاية بمعنى الحب و الولاء، و هم غير منكرين لها- بهذا المعنى- بل قد يظهرون حبهم لأهل البيت عليهم السلام. و أما الولاية بمعنى الخلافة فهي ليست بضرورية بوجه» «نعم الولاية- بمعنى الخلافة- من ضروريات المذهب لا من ضروريات الدين..»
[6]. مکارم شیرازی، رساله عملیه، ص۳۴، مسئله۱۲۲.