تفصیل مطلب
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برای اینکه بدانیم کدام دین در دنیا، بهترین و عالی‌ترین دین است، باید از کسی که خود، کمال مطلق است، این حقیقت را بشنویم. یعنی خود خداوند متعال باید بگوید که از میان انسان ها کدام انسان و از میان ادیان، کدام دین را کامل‌ترین قرار داده است. چنان‌که در قرآن بدان اشاره شده و در آیه‌ی چهلم سوره‌ی احزاب، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) به‌عنوان رسول خدا و خاتم پیامبران معرفی شده است، که بهترین و کاملترین دین که اسلام باشد نیز به‌دست ایشان برای هدایت بشر آورده شده است. «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا[مائده/3] امروز، دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان دین شما پذيرفتم»
با توجه به این آیه و آیات دیگر، بهترین و عالی‌ترین دین، دین اسلام بوده که برای هدایت بشر آورده شده و سایر ادیان از قبیل مسیحیت، یهود و ... در زمان خود بهترین دین بودند، لذا با آمدن آخرین پیامبر و آخرین دین که اسلام باشد، بر تمام مردم واجب است که پیرو پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بوده و دین اسلام را سرلوحه زندگی خود قرار بدهند.
بنابراین تمام ادیان و فرقه‌ها در این زمان باطل بوده و پیروان آنان باید از اسلام ناب حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) پیروی کنند و فریب سرکردگان و رؤسای خود را نخورند. یکی از فرقه‌هایی که امروزه از نام اسلام واهل‌بیت (علیهم‌السلام) سوء استفاده کرده و حتی در این زمان خود را جانشین ائمه‌ی معصومین (علیهم‌السلام) می‌دانند، فرقه‌ی صوفیه است. سردمداران این فرقه، با تفسیر به رأی آیات قرآن و برداشت این آیات به نفع خود، در صدد فریب‌دادن مردم بوده و آنان را از اسلام حقیقی دور کرده‌اند. یکی از این افراد سید هبة الله جذبی است که آیه‌ی فوق را که در در روز غدیر و در شأن حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نازل شد را به نفع خودشان تفسیر کرده و وجود قطب در زمان غیبت را لازم می‌داند. وی در این‌بار گفته: «در زمان غیبت امام زمان (عجل‌الله تعالی فرجه) این امر مهم که موجب آیه مبارکه «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي[مائده/3] امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت‏ خود را بر شما تمام گردانيدم» که موجب اکمال دین است ساقط و نسخ نشده، لذا باید عقلاً و نقلاً و فضلاً در زمان غیبت هم این عمل را انجام دهند و آنها مجازین در درایت و بزرگان عرفا می‌باشند که به اجازه‌ی متصله به وسائط به امام (علیه‌السلام) از مستعدین اخذ بیعت می‌نمایند.»[1]
و یا ملا سلطان گنابادی، مؤسس فرقه‌ی صوفیه سلطان علیشاهی، زمانی که خواست فرزند خود را به مقام قطبیت منصوب کند، به آیه‌ی ابلاغ تمسک کرده و قطبیت فرزند خود را از طرف خداوند و از اشارات غیبی دانسته است. «پوشيده نماند كه چون هر يك از اوليای عظام را در زمان حیات و بعد از ممات، خلفا و نوّاب لازم كه رشته دعوت منقطع بلكه در بقاع ارض و در جمله‌ ازمان حکم «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ[مائده/67] اي پيامبر، آنچه بر تو نازل شده است به مردم برسان.» جاری باشد، لهذا... نور چشم مکرم حاج ملاعلی را به منصب ارشاد سرافراز نموده و چون اشاره‌ غیبیه شده بود در این باب، تأخیر را روا نداشت.» [2]
در حالی اقطاب و رؤسای فرقه‌ی صوفیه، این چنین برداشت‌های باطل و ساختگی از قرآن و اسلام، به‌نفع خود داشته‌اند که در طول تاریخ هیچ یک از علما و مراجع بزرگ شیعه چنین حرفی نزدند و اعتقاد صریح و صحیح شیعه، در زمان غیبت این است که امامت و ولایت در این عصر، فقط از آن حضرت حجت بن الحسن العسکری (علیه‌السلام) است و کسی غیر از ایشان شایسته این مقام و منصب نیست.

پی‌نوشت:
[1]. کیوان قزوینی، عباسعلی، راز‌گشا، به‌اهتمام محمود عباسی، انتشارات راه نیکان، 1376،ص197.
[2]. تابنده گنابادی، حسین، نابغه علم و عرفان، تهران، انتشارات حقیقت، 1384، چاپ اول، ص 127و129.