از جمله جنگ‌های صدر اسلام، جنگ خندق بود و پس از آن‌که مسلمانان با تلاش و کوشش همه جانبه اقدام به حفر خندق کردند، نام‌آورترین قهرمان عرب، عمرو بن عبدود از آن عبور کرد و با رجزخوانی مسلمانان را به جنگ با خود فرا می‌خواند و با حالت تمسخر می‌گفت: کجایند مشتاقان بهشت؟ بیایید تا شما را به آن‌جا بفرستم...
تنها کسی‌که در آن مقطع حساس، اعلام آمادگی خود را برای جنگ با او به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بیان کرد، حضرت علی (علیه‌السلام) بود و سرانجام نیز وی را از پا درآورد و مورد تحسین پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قرار گرفت.
حذیفه بن یمان درباره ارزش آن عمل می‌گوید: قسم به خدایی که جان حذیفه در دست اوست، اجر و پاداش عمل حضرت علی (علیه‌السلام) یعنی کشتن عمرو بن عبدود، در روز خندق، از پاداش اعمال تمامی امت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تا به امروز و تا روز قیامت برتر است.[1]
روایت فوق که برگرفته از سخن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، افضلیت حضرت علی (علیه‌السلام) بر تمامی صحابه، حتی خلفا را ثابت می‌کند.

پی‌نوشت:

[1]. «و الذي نفس حذيفة بيده لو وضع جميع أعمال أمة محمد ص في كفة الميزان منذ بعث الله تعالى محمدا إلى يوم الناس هذا و وضع عمل واحد من أعمال علي في الكفة الأخرى لرجح على أعمالهم كلها ... و الذي نفس حذيفة بيده لعمله ذلك اليوم أعظم أجرا من أعمال أمة محمد ص إلى هذا اليوم و إلى أن تقوم القيامة.» ابن ابی‌الحدید معتزلی، شرح نهج البلاغه، دار احیاء الکتب العربیه، ج19، ص61.