قرآنیان یکی از فرقه‌های اهل‌سنت هستند که توسط احمد‌خان در شبه قاره هند پایه‌گذاری شدند. این فرقه امروزه به گروه‌های مختلفی تقسیم شده است که این گروه‌ها عبارتند از:
الف: اهل الذکر و القرآن (این گروه تعداد کمی از طرفداران را به خود اختصاص داده است و به دنبال نظرات امرتسری و عبدالله جکرالوی هستند.)
ب: طلوع اسلام (این گروه به عنوان فعال‌ترین و خطرناک‌ترین گروه، افراد زیادی را به خود جذب کرده است. سرکرده این فرقه، غلام احمد پرویز است که ابتدا در هند و سپس در پاکستان از نفوذ چشمگیری در میان طرفدارانش بهره برد.)[1]
ج: تعمیر انسانیت (این فرقه توسط عبدالخالق مالواده تشکیل شده است)
از جمله اعتقادات قرآنیون کافی دانستن قرآن و طرد سنت نبوی است. چرا که قرآن کریم تمام شریعت را بیان کرده و کمال دین در آن آمده است.[2] از این روی‌ قرآنیون کلام خود را مستند به برخی از آیات قرآن می‌کنند که به عنوان نمونه می‌توان به آیه «وَ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَنًا لِّكلُ‏ِّ شىَ‏ْء.[نحل/89] و ما اين كتاب را بر تو نازل كرديم كه بيانگر همه چيز است.»
این دیدگاه فرقه قرآنیون در تقابل با نظرات عالمان جهان اسلام قرار گرفته است. ابن‌کثیر از عالمان اهل‌سنت معتقد است که قرآن ضمن بیان اصول کلی و بنیادین، کیفیت و کمیت آن‌ها را به عهده پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قرار داده است.[3] از علمای شیعه نیز آیه مذکور را حمل بر بیان کلیات کرده و تبیین جزئیات را به دوش پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نهاده است.[4]

پی‌نوشت:

[1]. مزروعه، محمود محمد، شبهات القرآنیین حول السنه النبویه، 2005 م، ص 43.
[2]. صبحی منصور، احمد، القرآن و الکفی، 2006 م، ص 34. خادم حسین، الهی‌بخش، القرآنیون و شبهاتهم حول السنه، طائف، مکتبه الصدیق، 1989 م، ص 50.
[3]. ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: عبدالعزیز غنیم، مصر، دار الشعب، بی‌تا، ج 4، ص 513.
[4]. جوادی آملی، عبدالله، 1381، تفسیر موضوعی قرآن کریم، قم، مرکز نشر اسراء، ج 1، ص 225.