پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب– "نورعلی الهی"، پایه‌گذار جریان "مکتب" در فرقه اهل حق، که همواره سعی داشت آراء و افکار خود را منطبق با اندیشه‌های اسلامی شیعی، جلوه دهد،[برهان الحق، ص 6، 10، 297، 298] مطالبی بیان می‌کند که به‌هیچ‌وجه با آراء و اندیشه‌های دین مبین اسلام و مذهب تشیع اثناعشری، سازگاری ندارد. نورعلی الهی در کتاب آثار الحق، که توسط پسرش، بهرام الهی، جمع‌آوری‌شده است، به حضرت موسی (علیه‌السلام) مطالبی نسبت می‌دهد که سراسر توهین و افترا می‌باشد. او می‌گوید: «سرگذشت حضرت موسی یکی دیگر از قدرت نمائی‌های خداست و نشان داد که قدرتش فوق قدرت‌هاست... حضرت موسی الکن بود، هارون برادرش دستیار او شد. مگر خدا نمی‌توانست مأموریت را به خود هارون با آن‌ همه فصاحت بدهد؟ آن‌وقت باید موسی لال و بی‌سواد را انتخاب کند! پس نه فصاحت، نه دولت، هیچ‌چیزی شرط نیست، فقط مشیت او شرط است. فقط مشیت او شرط است. موسی زبان نداشت، سواد نداشت، تندخو و عصبانی هم بود، آن‌وقت خداوند برای فنای فرعون و نجات بنی‌اسرائیل، او را برگزید.» [آثار الحق، ج 1، گفتار 761، صص222- 221]  
حال از مریدان نورعلی الهی می‌پرسیم: آیا مطالب سراسر توهین و افترای نورعلی الهی، نشانگر ایمان اوست؟ در کجای شریعت محمدی و مکتب علوی، توهین به پیامبران و انبیاء الهی، مخصوصاً پیامبران اولوالعزم، جایز دانسته شده است؟ آیا چنین شخصیتی که به‌صراحت تمام، حضرت موسی (علیه‌السلام) را به باد توهین و افترا می‌گیرد، می‌توان عارف نامید؟ از بهرام الهی نیز سؤال می‌شود: شما که مدعی هستید: «گفتارهای ایشان (نورعلی الهی) از مبدأ الهی بود»، [آثار الحق، پیشگفتار، ص الف] توهین به پیامبر الهی هم از مبدأ الهی است؟  

پی‌نوشت:     
الهی، نورعلی، برهان الحق، چاپ هشتم، تهران، جیحون، 1373، ص 6، 10، 297، 298   
الهی، نورعلی، آثار الحق، ج 1، چاپ چهارم، تهران، جیحون، 1373، گفتار 761، صص222- 221؛ پیشگفتار بهرام الهی، ص الف]