متن مقاله
بیشتر فرقه‌ها و مذاهب اسلامی بر این باورند که خلیفه و جانشین پیامبر باید از دانش و آگاهی و ... سرشار باشد، تا بتواند مردم را راهنمایی کند و حلّال مشکلات آنان باشد؛ از نگاه شیعه، امامان معصوم که منتخب خدا هستند، علاوه بر افضلیت، در همه فضائل و کمالات باید داناترین مردم باشند، به طوری‌که در زمان خود به علوم و دانش دیگران نیازمند نباشند، ولی دیگران به علم او نیازمند باشند. فلذا امام باید اعلم از مردم زمان خود باشد. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره‌ی علم خود می‌فرماید: «ینحدر عنّی السیل و لایرقی الیّ الطیر.[1] سیل معارف و دانش از بلندای قلّه دانش من -به سوی مردم- سرازیر می‌شود و پرواز پرندگان به بلندای دانش من نمی‌رسد.» اما یکی از بهانه‌های سلفیان و مغرضین از اهل سنت که شیعه را تکفیر می‌کنند این است که شیعه نسبت به امامان خود غلوّ می‌کنند و یکی از نشانه‌های غلوّ در شیعه را، اعتقاد داشتن ایشان به ثبوت علم غیب برای امامان خود می‌دانند. در حالی‌که از نگاه شیعه وجود علم غیب با اذن خدا، یکی از راه‌های شناخت امام واجب الاطاعه است که شیعه به آن معتقد است، و هم‌چنین از سوی دیگر مشاهده می‌کنیم که برخی از علمای اهل سنت ادعای مبرهن شیعه بر اثبات علم غیب برای امامان معصوم را خرده می‌گیرند و آن را از موارد غلوّ شیعیان و موجب کفر آنان می‌پندارند، و از طرف دیگر، آن را برای برخی از صحابه ادعا کرده و غلوّ اهل سنت و موجب شرک نمی‌خوانند، (یعنی یک بام و دو هوا بودن). از باب نمونه:
- در کتاب تفسیر کبیر فخر رازی آمده است که: آتش در یکی از خانه‌های مدینه افتاد، عمر بن خطاب بر روی سفالی نوشت: ای آتش به اذن خدا خاموش شو! آن سفال را به درون آتش افکندند، در همان حال آتش خاموش شد.[2]
- از طریق احمد و مسلم از عمرو بن اخطب انصاری نقل کرده شده است که گفت پیامبر نماز صبح را خواند، سپس به بالای منبر رفت و برای ما تا ظهر سخنرانی کرد و سپس از منبر پایین آمد و نماز ظهر را خواند و بعد بر بالای منبر رفت و تا هنگام عصر سخنرانی کرد و سپس پایین آمد و نماز عصر را خواند و سپس بر بالای منبر رفت و تا غروب آفتاب سخنرانی کرد سپس پایین آمد و نماز را خواند. پس به ما خبر داد به آن‌چه تا روز رستاخیز پدید می‌آید، پس هر کس آن را دانست آن را حفظ کرد و داناترین ما حافظ‌‌‌ترین ما است.[3]
- از مغیره و از حذیفه بن یمان نقل کرده‌اند که ایشان گفتند: پیامبر در میان ما ایستاد و به ما از آن‌چه در میان امت تا روز رستاخیز پدید می‌آید، خبر داد.[4]
- از حذیفه نقل شده است که گفت: «والله لانّی علم الناس بکل فتنه هی کائنه فیما بینی و بین الساعه.[5] به خدا سوگند من به هر فتنه‌ای که از زمان من تا روز رستاخیز پدید می‌آید، داناترین هستم.»
در نتیجه این ادعاهایی که سلفیان و برخی از علمای اهل سنت درباره‌ی خلفا و برخی از صحابه که غلوّ می‌کنند، موجب کفر و شرک نیست و نیازی هم به سند ندارد، ولی اگر شیعه از منابع اهل سنت کراماتی را برای امامان معصوم خود، از جمله برای حضرت علی (علیه‌السلام) داشته باشد، کافر و مشرک شده و قتل آنان واجب می‌شود. یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. نهج البلاغه، سید رضی، نشر مشهور، قم، ایران، (1379ش)، خطبه 3.
[2]. تفسیر کبیر، فخر رازی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، (1411ق)، ج21 ص75.
[3]. مستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج4 ص505 حدیث601.
[4]. المعجم الکبیر، طبرانی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، لبنان، (1405ق)، ج20 ص441.
مسند، احمد بن حنبل، دار احیاء التراث العربی، بیروت، لبنان، (1415ق)، ج6 ص538 حدیث22798.
[5]. کنزالعمال، متقی هندی، موسسه الرساله، بیروت، لبنان، (1413ق)، ج11 ص25 حدیث31278.