پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تیسفون در زمان اشکانیان بنیاد گذاشته شد. این شهر یکی از پایتخت‌های شاهنشاهی اشکانیان و سپس پایتخت ساسانیان تا فتح ایران به دست مسلمین بود.[1] با روی کار آمدن ساسانیان، حضور ایرانیان در بین النهرین و در جهان عرب به طور کلی حفظ گردید و حتی بر آن تاکید بیشتر گذاشته شد. تیسفون همچنان پایتخت شاهنشاهی باقی ماند و به مادر شهری که مرکب از چندین شهر بود مبدل گشت. جمعیت آن عمدتا آرامی، سوری و عرب بودند و ایرانیان در اقلیت قرار داشتند.[2] پایتخت بودن تیسفون تا عصر يزگرد سوم ادامه داشت و حدود جنوبی آن هم به ولايت اهواز (خوزستان) منتهی می‌شد.[3]

پی نوشت:

[1]. کتاب جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی، بین‌النهرین، ایران و آسیای مرکزی از زمان فتوحات مسلمین تا ایام تیمور، ۱۳۳۷ خورشیدی، گای لسترنج ترجمه: محمود عرفان، ناشر فارسی: بنگاه ترجمه و نشر کتاب صفحهٔ ۲
[2]. حضور ایرانیان در جهان اسلام، احسان یارشاطر، نشر باز، 1381، صفحه 57
[3]. عبدالحسين زرين كوب، تاريخ مردم ايران، ج ۱، ص ۱۹.