پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- برخی معتقدند صوفیان به خاطر نادانی یا نداشتن التفات به ائمه(علیه السلام) ایراد می‌گرفتند. درصورتی که این طایفه با بزرگان خود طور دیگر رفتار می‌کردند و همچون غلامان حلقه به گوش ایشان بودند. اما وقتی به ائمه (علیهم السلام) می‌رسیدند زبان به طعنه گشوده و به ایشان ایراد می‌گرفتند. از میان کسانی که مورد مذمت صوفیان قرار گرفت، امام رضا (علیه السلام) بود. روزی «جمعی از صوفیه در خراسان بر امام (علیه السلام) وارد شدند و گفتند: خلیفه عباسی خاندان شما و از میان آنها، شما را برگزیده تا مقام ولایت و خلافت را به شما واگذار کند که شایستگی آن را دارید. ولی امت اسلامی نیازمند به رهبری است که لباس خشن بپوشد و غذای ناگوار تناول کند و بر دراز گوش سوار شود و بیماران را عیادت نماید. حضرت که تا آن وقت تکیه داده بودند، با شنیدن این سخن دو زادنو نشستند و فرمودند: یوسف (علیه السلام) پیامبر بود. درحالی که لباس‌های زیبا و زربافت می‌پوشید و بر متکای خاندان فرعون تکیه می‌زد و حکومت می‌کرد. تنها از امام عدالت و دادگستری خواسته می‌شود. هنگامی که سخن گوید، راست بگوید و هنگامی که حکم کند، عدالت را رعایت نماید و هنگامی که وعده داد، به وعده وفا نماید. خداوند لباس و غذا را بر کسی حرام نکرده است. و آنگاه این آیه را تلاوت فرمود: «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ [اعراف/32] ]اى پيامبر] بگو زيورهايى را كه خدا براى بندگانش پديد آورده و [نيز] روزی‌هاى پاكيزه را چه كسى حرام گردانيده. بگو اين [نعمتها] در زندگى دنيا براى كسانى است كه ايمان آورده‏‌اند و روز قيامت [نيز] خاص آنان مى‏‌باشد. اين گونه آيات [خود] را براى گروهى كه مى‏‌دانند به روشنى بيان مى‌كنيم.»[کشف الغمه فی معرفه الائمه، ص 103] همان‌گونه که سفیان ثوری به امام صادق (علیه السلام) درباره نحوه لباس پوشیدن ایراد گرفت، صوفیان ذکر شده در روایت بالا نیز به امام رضا (علیه السلام) ایراد گرفته و از او درخواست کردند روش خود را همانند روش ایشان قرار دهد. اما آن حضرت با ظرافت پاسخ ایشان را داده و به ایشان گوشزد می‌کنند که روش آنها آنچنان که فکر می‌کنند درست نیست.

پی‌نوشت:
اربلی علی بن عیسی، کشف الغمه فی معرفه الائمه، تحقیق زوایی حسین، اسلامی، تبریز، 1381، ص 103