آن زمان که حکومت آل سعود و فرقه ضاله‌ی وهابیت با تبانی و همدست شدن با یکدیگر بر تمام مناطق عربستان سیطره پیدا کردند و با عقائد افراطی همگان را مشرک و کافر خوانده و آن همه قتل و کشتار و جنایت را بوجود آوردند و چه خونهای بی‌گناهی که بدست این خون آشامان ستمگر تاریخ و جلادان مسلمان نما در سراسر بلاد اسلامی که ریخته نشد و هنوز هم که هنوز است بعد از گذشت دو سه قرن نوادگان احمق و جاهل اینان، راه اسلاف خود را ادامه می‌دهند و هر از گاهی برخی از مناطق اسلامی را با فتاوی و... به خاک و خون می‌کشند و داعیه اسلامیگری را سر می‌دهند، در حالی که هیچ بویی از اسلام رحمت و رأفت نبرده‌اند و درست در آیات قرآن و روایات نبویّ دقت و تفکر نکرده و ظاهر آن را ملاک قرار داده و به غیر از خود دیگران را مشرک و کافر خطاب کردند.
از جمله اینان می‌توان به عبدالرحمن بن محمد نجدی وهابی اشاره کرد که تفکرات وهابی افراطی را دارد. او در کتاب –الدرر السنیه...- نامه‌ای را آورده که تعدادی از نوادگان محمد بن عبدالوهاب برای علما و مردم شهر نجد عربستان نوشته‌اند. آنها در این نامه تصریح کرده‌اند که مردم پیش از محمد بن عبدالوهاب ازدین اسلام خارج شده بودند و خداوند به وسیله‌ی او مردم را نجات داد بنابراین اگر مردم از این پس از –خاندان محمد بن عبدالوهاب- پیروی نکنند کافر و مشرکند و راه اصحاب جهنم را پیموده‌اند. در اصل نامه این گونه نوشته شده است: «من حسن بن حسین و سعد بن حمد بن عتیق و سلیمان بن سحمان و صالح بن عبدالعزیز و عبدالرحمن بن عبدالطیف و عمر بن عبدالطیف و عبدالله بن حسن و محمد بن ابراهیم بن عبدالطیف، و کافه آل الشیخ: الی کافه اخواننا من علما نجد، و اخوانهم المنتسبین... و بعد تفهمون ما من الله به علی اهل نجد فی آخر هذا الزمان، مما بین الله علی ید الشیخ، محمد بن عبدالوهاب من معرفه ما بعث الله به رسوله من دین الاسلام و العمل به و اقامه الادله علی ذلک و الردّ علی اهل البدع و الضلالات، ممن خرج عن دین الاسلام... ثمّ ذریته من بعده، سلکوا علی منواله... حتی دخل الناس فی دین الله افواجا... و لاینبغی لأحد من الناس العدول عن طریقه آل الشیخ و مخالفته ما استمروا علیه فی اصول الدین فانّه الصراط المستقیم، الذی من حاد عنه فقد سلک طریق اصحاب الجحیم...[1] از حسن بن حسین، سعد بن حمد... و تمامی فرزندان محمد بن عبدالوهاب به تمامی برادران ما از علمای نجد... شما دانستید و فهمیدید که خداوند به مردم نجد در آخرالزمان منّت نهاد و آنان از چیزهایی که رسول خدا به سبب آن مبعوث شده از دین اسلام و عمل به آن، اقامه دلیل برای آن و ردّ اهل بدعت و گمراهی، همان‌هایی که از دین اسلام خارج شدند و آن را با اعمال پست و اعتقادات باطل عوض کردند. پس از وی نوادگان محمد بن عبدالوهاب راهش را ادامه دادند و خداوند با جاکمانی از آل سعود انان را تائید کرده ایشان برای اقامه دین تلاش کاملی کردند، به طوری که مردم گروه گروه وارد دین خدا شدند و خداوند آثار شرک و بدعت و گمراهی را از نجد محو کرد... بنابراین شایسته نیست که هیچ یک از مردم از طریق و روش آل شیخ –نوادگان محمد بن عبدالوهاب- روی‌گردانی کنند و با آنها در اصول دین مخالفت کنند، زیرا ایشان صراط مستقیم هستند که اگر کسی از آن خارج شود، راه اصحاب جهنم را پیموده است».
در نتیجه می‌بینیم طبق این مستند و نامه موجود، نوادگان عبدالوهاب بر این عقیده بودند که مردم آن مناطق اسلامی تا قبل از ظهور جدّشان از دین اسلام خارج بوده و گرفتار اعتقادات پوچ و باطل شده و اگر الان کسی بخواهد راه جهنم را نپیماید و جزء مسلمانان به حساب آید باید از نوادگان محمد بن عبدالوهاب پیروی کند که اینان صراط مستقیم هستند در غیر این صورت مشرک و کافرند و عاقبت امر وارد جهنم می‌شوند

پی‌نوشت:

[1]. الدرر السنیه فی اجوبه النجدیه، عبدالرحمن نجدی، بی‌تا، بی‌جا، (1417ق)، ج14 ص374-375.