پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از اعتقادات و ادعاهای صوفیان، انسان‌دوستی و محبت عمومی به تمام بشریت است که از آن به صلح کل تعبیر می‌کنند. این صوفیان با وجود اختلاف مذاهب، هیچ عقیده‌ای را غلط ندانسته و تمام انسان‌ها اعم از مسلمان، مسیحی، یهودی و ... را به یک چشم دیده و به گفته‌ی خودشان، تعصّب بر فرقه‌ای ندارند.
دکتر غنی می‌گوید: «تصوف واقعی هیچ ‌ وقت زیر بار تعصب و تحزّب فرقه‌ای بر فرقه‌ی دیگر نمی‌رود و از جنگ هفتاد و دو ملت دوری می‌جوید، به عقیده‌ی صوفی یک حقیقت کلی و یک وجود حقیقی و واقعی در تمام عالم منبسط است که ما به‌الاشتراک و سبب تحقق تمام موجودات همان است و خارج از آن چیزی نیست... فرقی میان مسجد و میخانه نمی‌نهد و نه فقط با هفتاد و دو ملت بلکه با عالم وجود در صلح و آشتی است... هیچ عقیده ‌ ای را غلط نمی‌شمارد و اختلاف مذاهب را اختلاف در رنگ و صورت می‌شمارد و صلح کلّ می‌طلبد.[تاریخ تصوف در اسلام، ج2، 426] این اعتقاد صوفیان که تمام عقاید را صحیح دانسته و ادعای صلح کل کرده و از جنگ و خونریزی دوری می‌کنند، علاوه بر بطلان این ادعای آنان که با فلسفه‌ی ارسال رُسُل و هدایت مردم به سوی خداوند یکتا تعارض دارد، با عمل آنان نیز در تضاد است. چنان‌كه اغتشاش دراویش سلطان علیشاهی در بهمن ماه سال ۹۶، كه در پي آن چند نفر از اعضای نیروی انتظامی و بسیجی به شهادت رسیدند، بطلان این عقیده‌ی صوفیان که مدعی صلح کل در جهان هستند را ثابت می‌کند.

پی‌نوشت:
غنی قاسم، تاریخ تصوف در اسلام، نشر زوار، 1389 ج 2، ص 426، 428 و 432.