پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_  برخی معتقدند که شیعه خواندن ابن عربی یا حتی محب اهل‌بیت (علیهم السلام) خواندن او کاملاً نابجا و غیرمنطقی است. زیرا عناد و دوری ابن عربی از اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و دوستی با دشمنان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) کاملاً در کتبش واضح و روشن است. کما اینکه ابن عربی، شافعی را از اوتاد، ابوبکر و عمر و عثمان و معاویه و عمربن عبدالعزیز و متوکل را از طبقات اولیاء می‌داند. (فتوحات مکیه، جزء ثانی، ص 6) این در حالی است که دشمنی و ظلم معاویه و متوکل بر اهل‌بیت (علیهم‌السلام) بر هیچ‌یک از شیعه و اهل سنت پوشیده نیست. کما اینکه سیوطی عالم معروف اهل سنت درباره متوکل تصریح نموده که متوکل در سال 236 هجری قمری فرمان ویران ساختن قبر امام حسین (علیه‌السلام) و ساختمان‌های اطراف آن را صادر کرد و دستور داد آنجا را مزرعه کنند و مردم را از زیارت آن حضرت منع نمود و آنجا را شخم زد و صحرائی باقی ماند. (تاریخ الخلفا، ص145) با این اوصاف باید گفت که درواقع این شخص ابن عربی نیست که مورد احترام و ارزش عرفای شیعه است بلکه برخی از نظریات عرفانی او است.

پی‌نوشت:
ابن عربی، محمد بن علی، فتوحات مکیه، مترجم خواجوی، نشر مولی، تهران، 1388، ص 6
سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر، تاریخ الخلفا، محقق صالح، نشر دار صادر، بیروت، 1417ه ق، ص 145