پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ادعای حجیت نوشته‌جات پیشوایان بهائی به عنوان تنها معجزه‌ی آنان [1]، نویسندگان بهائی را بر آن داشت تا برای اثبات برتری (به ظاهر) معجزات پیشوایان خود، دست به قلم شوند. در این راستا نویسندگان بهائی معجزات پیامبران جدید را نسبت به معجزات پیامبران گذشته برتر دانسته تا از این طریق با نوعی مقدمه‌سازی بتوانند، برتری نوشته‌جات پیشوایان خود را نسبت به آیات قرآنی به اثبات رسانند؛ همچنان که می‌خوانیم: «هر شرعی که ناسخ شرع سابق باشد، جمیع شئون آن أعظم از شرع سابق است... و چون این حجت در اسلام چیزی جز آیات کتاب نیست، پس این آیات، ارجح بر معجزاتی مثل عصای موسی (علیه السلام) و نظایر آن است».[2]
اما در پاسخ به این ادعای مبلّغان بهائی می‌بایست گفت:
اولاً: بر خلاف ادعای نویسندگان بهائی (مبنی بر برتری معجزات پیامبران لاحق نسبت به سابق)، در اصلِ حجیت معجزه، تفاوتی میان معجزات پیامبران وجود ندارد، چرا که تمام این معجزات از جهت خارق‌العاده بودن اشتراک داشته‌اند. لذا تفاوت معجزات پیامبران، ناشی از تفاوت مردم در معلومات و معارف در زمان‌های مختلف بوده است. البته در این میان "قرآن" به عنوان معجزه‌ی جاوید پیامبر خاتم که قرار است اعجازش تا قیامت باقی بماند، نسبت به معجزه‌ی سایر پیامبران، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.
ثانیاً: نویسندگان بهائی در حالی به مقایسه‌ی معجزه‌ی عصای حضرت موسی (علیه السلام) و آیات قرآنی می‌پردازند که پیامبرخوانده‌ی این فرقه، اساساً معجزه‌ی عصای حضرت موسی (علیه السلام) را تأویل و رد کرده بود.[3]
ثالثاً: آیات قرآنی به عنوان تنها دلیل حجیّت اسلام و صداقت حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) به شمار نرفته؛ بلکه ایشان معجزاتی (نظیر: شقّ‌القمر، ردّالشمس، جاری شدن آب از بین انگشتان پیامبر، تسبیح گفتن دانه‌های سنگ در دستان ایشان و... ) داشته‌اند.[4]
رابعاً: حتی بر فرض هم که تنها معجزه‌ی پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) آیات قرآن باشد، ادعای برتری نوشته‌جات پر از غلط و تناقض باب و بهاء نسبت به آیات آسمانی قرآن، صرفاً یک ادعا بوده و مورد پذیرش نیست.

پی‌نوشت:
[1]. به ادعای بهائیان: «معجزات انبیاء دلیل بر حقانیت و اعتبار تعالیم آن برگزیدگان الهی نیست، بلکه کلمات ربانی که از قلم یا لسان انبیای الهی در هر دوری از ادواری صادر شده، بزرگ‌ترین و آشکارترین نشانه‌ی مظهریت آنان بوده است»: حمید فلاحی، مهدی فاطمی‌نیا، دیدار با تاریکی، تهران: عابد، 1390ه.ش، ص 182.
[2]. مجله‌ی آهنگ بدیع، شماره: 10، دی‌ماه 1342، صص 367-364.
[3]. حسینعلی نوری، ایقان، هوفمایم آلمان: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات بهائی آلمان، چاپ اول، 1998 م، بند 12، صص 7-6.
[4]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: انکار معجزات پیامبر برای توجیه ناتوانی پیشوایان بهائی!