پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از اعمال عبادی در فرقه اهل حق گرفتن سه روز روزه، موسوم به «مرنو» است که از هنگامی‌ که سلطان اسحاق به همراه سه تن از یارانش از روستای پدر خود به سمت منطقه «پِردیور» مهاجرت نمودند  و برادرانش با سپاهی موسوم به «چیچک» آنان را تعقیب می‌کردند و بین راه غاری پیدا شد که سلطان اسحاق و یارانش یانش به درون آن رفتند و بعد از سه روز که بنا بر افسانه‌سازی‌های اهل حق به دستور سلطان اسحاق، «داود کوسوار» مشتی خاک برمی‌دارد و به این لشکر می‌پاشد و آنان همدیگر را به قتل می‌رسانند و سلطان اسحاق و یارانش نجات پیدا می‌کنند، واجب گردیده است. [تذکرة الاعلی، ص 73؛ دانشنامه نام‌آوران یارسان، ص 26] نورعلی الهی روزه مرنو را یکی از ارکان مسلک اهل حق می‌داند و در ادعایی مضحک و بدون هیچ پشتوانه علمی معتقد است که این روزه، جنبه استصحابی دارد؛ یعنی انبیاء و اولیاء در هر دوره‌ای، به هر اسم و کیفیتی این روزه را انجام می‌دهند و در زمان سلطان اسحاق هم متداول بود. وی معتقد است سه روز روزه‌ی مرنو، تجدید عهد همان سه روز روزه استصحابی است. [برهان الحق، ص 146 و 594] حال باید از اهل حق پرسید مطالب فوق علاوه بر اینکه افسانه‌سازی را در این فرقه نمایان می‌سازد، چگونه شما اساس وجود این روزه را به شکرانه نجات سلطان اسحاق و یارانش قلمداد می‌کنید و از طرفی برای آن سابقه درست می‌کنید؟  

پی‌نوشت:  
الهی، نورعلی، برهان الحق، چاپ هشتم، تهران، جیحون، 1373، 146 و 594  
ایوانف، مجموعه رسایل و اشعار اهل حق تذکرةالاعلی، بمبئی، انتشارات انجمن اسماعیلی، 1950، صص 73-68 
صفی‌زاده، صدیق، دانشنامه نام‌آوران یارستان احوال و آثار مشاهیر، تاریخ کتاب‌ها و اصطلاحات عرفانی چاپ اول، تهران، هیرمند، 1376، ص 26