یکی از شبهات وهابیت در موضوع شهادت امام حسین (علیه السّلام) انکار اتفاقاتی است که پس از شهادت آن حضرت در عالم کون و مکان روی داده است؛ ابن تیمیه حرّانی، سرکرده‌ی وهابیت که چشم دیدن هیچ فضیلتی از اهل بیت (علیهم السّلام) را ندارد، در این‌باره می‌گوید: «به‌خوبی روشن است که بیشتر آن‌چه در این‌باره (دگرگونی و آشفتگی در آفرینش) هم‌چون بارش خون، سرخ‌گون شدن آسمان، جاری شدن خون از زیر سنگ روایت شده، دروغ است و هیچ‌یک از این موارد برای کشته شدن هیچ‌کس پدید نمی‌آید و این‌ها اموری طبیعی است که همواره رخ داده و می‌دهد و این روایات جز مزخرفات چیزی نیست.»[۱]

این در حالی است که در متون اهل‌سنت و مورد قبول وهابیت آمده: «هنگامی که امام حسین (علیه السّلام) به شهادت رسید، خورشید گرفت و آن‌قدر تاریک شد که هنگام ظهر ستاره‌های آسمان ظاهر گردیدند؛ از این اتفاق پنداشتم که قیامت برپا شده است!.»[2] همچنین راوی می‌گوید: «دربان دارالاماره ابن زیاد برایم روایت کرد: هنگامی که سر مبارک امام حسین (علیه السّلام) را در برابر ابن زیاد نهادند، دیدم که از دیوارهای دارالاماره خون جاری می‌گشت.»[3]

و نیز درباره سرخ شدن پهنه آسمان پس از شهادت امام حسین (علیه السّلام) در برخی کتب معتبر اهل‌سنت و مورد قبول وهّابیت آورده‌اند: «یزید بن ابی زیاد گوید:... پس از شهادت حسین بن علی (علیهما السّلام) پهنه آسمان قرمز رنگ شد.»[4]

همچنین از امّ‌حیان روایت کرده‌اند: روز شهادت حسین (علیه السّلام) آسمان سه شبانه روز تاریک شد و هر کس دست به زعفران می‌زد دستش می‌سوخت و زیر هر سنگی در بیت المقدس خون دیده می‌شد.»[5] و در این باره آورده‌اند: «عبدالملک شخصی را نزد پسر راس الجالوت فرستاد تا از وی بپرسد: آیا پس از کشته شدن حسین (علیه السّلام) نشانه‌ای در جهان دیده شده یا نه؟ او در پاسخ گفت: هیچ سنگی از زمین برداشته نشد، مگر این که خون تازه دیده می‌شد.»[6]

پی‌نوشت:

[۱]. «و بهذا و غیره یتبیّن أنّ کثیرا ممّا روی فی ذلک کذب مثل کون السّماء أمطرت دما فإنّ... .» منهاج السنة النبویة، ابن تیمیه، مؤسسه قرطبه، ج ۴، ص ۵۶۰. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. «عن أبو قبیل لمّا قتل الحسین بن علیّ علیه السّلام کسفت الشّمس کسفة بدت الکواکب... .» سنن بیهقی الکبری، بیهقی، مکة المکرمة، ج 3، ص 337.
[3]. «سمعت مروان مولی هند بنت المهلّب، قال: حدّثنی بوّاب عبید الله بن زیاد أنّه لمّا جئ برأس... .» تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، دارالفکر، بیروت، ج 14، ص 229.
[4]. «و قال... عن یزید بن أبی زیاد، قال: قتل الحسین ولی أربع عشرة سنة، و صار الورس الّذی کان فی عسکرهم... .» مختصر تاریخ دمشق، محمد بن مکرم بن منظور الأفریقی، دارالنشر، ج 2، ص 445.
[5]. «امّ حیّان قالت یوم قتل الحسین أظلمت علینا ثلاثا و لم یمسّ أحد من زعفرانهم شیئا فجعله علی وجهه إلّا احترق... .» تهذیب الکمال، مزی، مؤسسة الرسالة، بیروت، ج 6، ص 434.
[6]. «محمد بن عمر عن أبیه قال أرسل عبد الملک إلی إبن رأس الجالوت فقال هل کان فی قتل الحسین علامة... .» تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، دارالفکر، بیروت، ج 14، ص 230.