پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قدما، جهان هستی را به هفت اقلیم تقسیم کرده بودند و آن‌ها را کشورهای زمینی محسوب می‌کردند. [1] در روایات وارده از اهل بیت (علیهم السلام) نیز به اقالیم سبعه اشاره شده است. در فرمایشی از امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نقل شده است که فرمودند: «وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِيتُ الْأَقَالِيمَ‏ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاكِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِيَ اللَّهَ فِي نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِيرَةٍ مَا فَعَلْتُهُ [2]؛ به خدا سوگند که اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با آن‌چه زیر آسمان آن‌ها است، به من داده شود برای این‌که نافرمانی خدا را درباره‌ی مورچه‌ای بنمایم، به این‌که پوست جوی را از او بگیرم، چنین کاری را نخواهم کرد». از این روایت برداشت می‌شود که اقالیم سبعه در فرمایشات ائمه‌ی اطهار (علیهم السلام) نیز وجود داشته است.
بعدها دانشمندان با توجه به ویژگی‌های عالم هورقلیا، نام اقلیم هشتم را بر آن گذاشتند که این اقلیم غیر از آن اقالیم سبعه می‌باشد. علمای شیخیه این واژه را أخذ کردند و بدون هیچ دلیل و مدرکی بیان کردند که امام زمان (عج) هم اکنون در عالم هورقلیا به سر می‌برد و هرگاه بخواهند از عالم هورقلیا در اقلیم هشتم وارد اقالیم سبعه و کشورهای زمینی شود، باید بدن هورقلیایی خود را کنار گذاشته و متلبس به بدن دنیوی شود تا بتواند وارد این دنیا شود. [3] این ادعای بی اساس و بی بنیان تنها توسط علمای شیخیه مطرح شده و علمای امامیه و حتی علمای شیخیه‌ی آذربایجان نیز با آن مخالفت کردند.

پی‌نوشت:
[1]. ابوالقاسم ابراهیمی، تنزیه الاولیاء، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 644.
[2]. علامه مجلسی، بحارالانوار، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1403 ق، ج 41، ص 162.
[3]. شیخ احمد احسایی، جوامع الکلم، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 8، رساله‌ی رشتیه، ص 421-422.