پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب– یکی از کلام‌های اهل حق کلام"ساوا" یعنی"گاو قربانی" است. بنا بر خرافه‌گویی اهل حق، گاو قربانی دارای جلوه ذاتی از بابا یادگار است که در یک موقعیت زمانی خاص مغرور می‌گردد و به سایر یاران فخرفروشی می‌کند، سلطان اسحاق نیز به خاطر این اشتباه، امر می‌کند که ازاین‌پس مغز گاو حرام است. پیروان فرقه اهل حق نیز هنگام قربانی گاو، مغز آن را به هنگام قربانی درآورده و در پارچه‌ای سفیدرنگ قرار می‌دهند و در پایان مراسم جم، آن را بیرون از جم خانه، دفن می‌کنند. [تاریخ و فلسفه سرانجام، ص 274 و 209] برخی از پیروان فرقه اهل حق این دوره کلامی را تحریف‌شده می‌دانند و قائل به آن نیستند اما طرفداران این دوره کلامی معتقد هستند که در دفاتر اهل حق بر حرمت مغز گاو تأکید شده است. این گروه علت حرمت مغز گاو را، پایین بودن درک و فهم گاو، عقلانی می‌دانند و برای سخن خود به  کلام خان الماس که از بزرگان خاندان آتش بیگی است، استناد می‌کنند، آنجا که خان الماس می‌گوید:
مه غز میش حه لال، حه رام په ی گایه
نه سه رئه نجاما ویته ورگه وایه 
یعنی : مغز میش به جهت قربانی حلال است اما مغز گاو حرام، و این دستوری می‌باشد که در سرانجام گواهی داده‌شده است. [تاریخ و فلسفه سرانجام، ص 273] مطالب مذکور خرافه گویی را در فرقه اهل حق نمایان می‌کند.

پی‌نوشت:
طاهری، طیب، تاریخ و فلسفه سرانجام شرحی بر نحله‌های فکری و اعتقادی در کردستان فرهنگ یارسان، اقلیم کردستان عراق، اربیل، موکریانی، 2009، ص 274و 209