پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- از آنجا که صوفیه به امور شرعی اهمیت زیادی نمی‌دهند و بیشتر به دنبال مسائل سلوکی بوده و مسائل شریعتی در اولویت ایشان نیست، غالبا در مسائل شرعی ضعیف یا جاهل هستند. شاهد بر مدعای ما سخنان شیخ المشایخ صوفیه گنابادیه است که در سخنانی راجع به اجازه گفته است، مساله تقلید مقلد از مرجع خود را از باب اجازه در عبادات فرض کرده و بدین نحو بی‌سوادی و جهل خود را نسبت به مسائل شرعی ابراز کرده است. او در این باره گفته است: «مراجع تقلید هم در فتواهاشون مرقوم می‌کنند که عبادت بدون تقلید باطل است.»[سخنرانی 9 بهمن 1394] و تلقید را هم‌سان اجازه در ذکری که خود بدان معتقد هستند، می‌داند.

با نگاهی به کتاب‌های توضیح المسائل مراجع تقلید درمیابیم سخن این شیخ گنابادی اشتباه است و معلوم می‌شود ایشان که شیخ المشایخ هم هستند، درست رساله را نخوانده‌اند. امام خمینی (رحمت الله علیه) درباره این مساله فرموده‌اند: «مسأله 14: اگر مكلّف مدتى اعمال خود را بدون تقليد انجام دهد، درصورتى اعمال او صحيح است كه بفهمد به وظيفۀ واقعى خود رفتار كرده است يا عمل او با فتواى مجتهدى كه وظيفه‌اش تقليد از او بوده، يا با فتواى مجتهدى كه فعلًا بايد از او تقليد كند مطابق باشد.»[توضيح المسائل امام خمينى، ص 25] در این مساله می‌بینیم اعمال مکلف درصورتی باطل است که مخالف فتوای مرجعی که باید از او تقلید می‌کرده باشد و بطلان اعمال از جهت اجازه نیست، بلکه به‌خاطر صحت یا بطلان اصل عمل است. اما شیخ المشایخ این فرقه به‌خاطر بی‌اطلاعی از مسائل شرعی مساله را بصورت اشتباه فهمیده است.

شیخ المشایخ فرقه گنابادیه که اولین مسائل تقلید را نمی‌داند و امر شریعت را هنوز فرا نگرفته است، چطور می‌تواند در طریقتی که بدان قائل است، مریدان را دستگیری کند؟ مگر نه آن است که به اعتقاد صوفیه شریعت اولین مرحله از سلوک است و تا کسی از مرحله شریعت گذر نکرده است به حقیقت نمی‌رسد؟ اگر اینطور است، چرا صوفیان از مسائل شرعی بی‌خبر هستند، ولی ادعای ولایت بر مردم و برتر بودن از بقیه دارند؟

پی‌نوشت:
خمينى سيد روح اللّه موسوى، توضيح المسائل (محشّى - امام خمينى)، دفتر انتشارات اسلامى، قم،  1424 ه‍ ق، چاپ هشتم، ج 1، ص 25
یوسف مردانی، سخنرانی 9 بهمن 1394