پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، بارها مخالفت خود را با برپایی جشن کریسمس، اعلام کرده‌اند. همچنان که جناب عبدالبهاء، از این جشن با عناوینی نظیر اوهام و خرافات یاد کرده و صراحتاً برگزار کنندگان آن را، افرادی بی‌درایت و بی‌شعور می‌خواند: «فی‌الحقیقه نفوسی که در آن یوم جشن به شادمانی پرداختند و از شجر (درخت کریسمس)، که طبق رسوم و عادات قدیمه تزیین شده بود، لذّت بردند اهل اوهام و خرافاتند. قسم به جلال ربّ اگر این نفوس در زمان حضرت مسیح بودند، از حضرتش اعراض می‌کردند و تبسّمش را مشاهده نمی‌کردند و سیمای جمیلش را نمی‌دیدند؛ امّا الیوم، بدون درایت و شعور، در برکۀ اوهام خود مستغرقند».[1]
شوقی افندی نیز به تبعیت از عبدالبهاء گفته است: «بهائیان باید جشن گرفتن ایّام مقدّسه مسیحی از قبیل کریسمس را متوقّف سازند. همین اصل در خصوص بهائیانی که اصل و نسب کلیمی و مسلمان و غیره دارند نیز صادق است. امّا لزومی ندارد که در حال حاضر محافل روحانی این اصل را تنفیذ نمایند؛ بلکه هر یک از آحاد احبّاء باید وجداناً عملی ساختن آن را شروع نماید. والّا، ناس ابداً آگاه نخواهند شد که ما مؤمنین به دیانتی جدید هستیم، بلکه بر این تصوّر باقی خواهند ماند که ما نفوسی هستیم که در آن واحد دو یا سه اعتقاد داریم».[2]
اما در پاسخ به رویکرد پیشوایان و سرکردگان بهائی در خصوص جشن کریسمس، لازم است تا نکاتی را ذکر کنیم:
اولاً: اگر به راستی (از نظر عبدالبهاء)، برگزار کنندگان جشن کریسمس افرادی بیشعور و بی‌درایت هستند و اساساً این جشن خرافاتی بیش نیست؛ پس چگونه شوقی افندی اجازه نمی‌دهد تا تشکیلات بهائیت، بیانیه‌ی صریحی در خصوص جشن کریسمس صادر کند؟! آیا این نشان از دورویی پیشوایان بهائی ندارد (که از یک‌سو به مسیحیان توهین می‌کنند و از طرفی سعی دارند تا حمایت آنان را از دست ندهند)؟!
ثانیاً: شوقی افندی خطاب به بهائیان می‌گوید که می‌بایست جشن گرفتن ایّام مقدس مسیحی را متوقف کنید؛ حال سؤال اینست: مگر بهائیان دستور عبدالبهاء را زیر پای نهاده بودند که شوقی افندی، اصرار بر «توقف» جشن‌ها دارد؟!
ثالثاً: از همه عجیب‌تر این‌که از یک‌سو سرکردگان بهائیت، خود را به آب و آتش می‌زنند تا بهائیان را از برگزاری جشن‌های کریسمس بازدارند؛ در حالی که در مقرّ بیت العدل خود در حیفای اسرائیل، به مناسبت کریسمس، جشن می‌گیرند و رقص‌های گروهی برگزار می‌کنند و درخت کریسمس نصب می‌کنند! دقیقاً همان اموری که بهائیان را از آن منع می‌کنند! اینجاست که خطاب به بیت العدل باید گفت: «کل (کچل) اگر طبیب بودی، سر خود دوا نمودی»!

پی‌نوشت:

[1]. ترجمه‌ی، Tablets of Abdu’l-Baha، (به نقل از کانال‌های تبلیغی بهائیت)، ج 2، ص 295.
[2]. ترجمه‌ی مکتوب مورّخ 15 اوت 1957 م، از طرف ولیّ امرالله به یکی از احبّاء، دارالإنشاء.