پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ درباره منشأ کرامات صوفیه از رحمانی یا شیطانی بودن آن‌ها و اینکه از چه راهی این کرامات برای آن‌ها حاصل شده است، اقوال و نظرات مختلفی بیان شده است. از بهره بردن از ریاضات غیرشرعی و استفاده از اذکار و اوراد خاص گرفته تا بهره بردن از سحر و جادو که اشخاصی همچون حلاج در استفاده از آن شهره عام‌ و خاص است.
مرحوم میرزای قمی ازجمله منتقدین صوفیه، دیدگاه خاصی درباره کرامات صوفیه دارد و می‌گوید: «کرامات صوفیه گاهی از ارتداد و استخفاف (خوارشمردن) به‌دین و قرآن و مقدمات دینی حاصل می‌شود. چنانکه مکرر شنیده‌ام بعضی از صوفیه با سوزاندن قرآن یا در نجاست انداختن و امثال آن مراتبی کسب می‌کنند» [تحفه الأخیار، ص 81] میرزای قمی به مواردی از این دست اشاره کرده، ازجمله این‌که: «از مرد ثقه معتمدی شنیدم که در چند سال قبل، ملعونی از این اشقیا آمده بود و جمعی مرید دور او جمع بودند و او خبر از غیب می‌داد و مردم بسیاری به او روی آوردند. تا اینکه عالِم دین‌داری با مؤمنین به آنجا رفته و به مرشد دستور داد که از جای خود برخیزد. آن عالم دستور داد که زیر پای او را حفر کنید، آنجا بود که مردم دیدند که این مرشد چطور با هتک حرمت به قرآن، به مراتبی رسیده است که خبر از غیب می‌دهد.» [همان، ص 82] این رسوایی صوفیان نشان از آن دارد که برخی از صوفیه که نه اهل ریاضت بودند و نه اهل ذکر و ورد، با چه اعمال شیطانی به این مراتب رسیده‌اند که خبر از غیب می‌دهند و اعمال خارق‌العاده انجام می‌دهند و مردم ساده‌دل گمان می‌کنند این صوفیان، صاحب کرامات و مراتبی نزد خداوند متعال می‌باشند. در واقع این سخنان میرزای قمی برملا کننده دنیاطلبی برخی از صوفیان است که در رسیدن به مقامات دنیایی از هیچ حرمت‌شکنی و جسارتی به قرآن و مقدسات اسلامی و اعمال خلاف شرع خودداری نمی‌کنند.
پی‌نوشت:
طاهر قمی، مولی محمد، تحفه الأخیار، محقق داود الهامی، نشر مدرسه امام امیرالمؤمنین (ع)، قم، 1369، ص 81