حقايق بر انسان‌ها از طريق تعقل و مطالعه، يا از راه شنيدن از متخصصان و محققان، يا از مسير وحى و كتاب‏‌هاى آسمانى معلوم و آشكار مى‌شود، و لازم است آن حقايق را، در راه تحقق سعادت دنيا و آخرت خويش و ديگران به‌كار بگیرند، كتمان و پنهان نگاه داشتن آن حقایق موجب زيان و خسارت در دنيا و آخرت است.
اما بعضاً دیده می‌شود، عده‌ای به‌دنبال کتمان حقایق، برای سرپوش گذاشتن بر تناقضات دینی خود هستند، ازجمله شیخ صالح الفوزان در پاسخ به سؤالی که از عملکرد عبدالملک در فتنه‌انگیزی در بین مسلمانان و تخریب کعبه از او پرسیده شد، چنین جواب داد: «درباره حوادث بین عبدالله بن زبیر و عبدالملک بن مروان داخل نشوید، سراغ این امور را نگیرید، اما بیعت عبدالملک و ولایتش صحیح است!»[1]
این عالم وهابی به عدم بحث و تفحص درباره برخی امور تاریخی از جمله قتال بین عبدالملک و ابن زبیر دستور می‌دهد، و دلیل این منع او این است که عبدالله بن زبیر که صحابی است با عبدالملک بیعت نکرده و با هم جنگیدند و وقتی صالح بن فوزان می‌گوید بیعت عبدالملک صحیح بوده، یعنی عبدالله بن زبیر به مرگ جاهلی از دنیا رفته است! که با عقیده او در مورد صحابه متناقض است، پس درخواست می‌کند در این مورد تاریخی بررسی نکنید!

پی‌نوشت:

[1]. «لا تدخلوا فیما دار بین عبدالله بن الزبیر رضي الله عنه وبین عبدالملک، لا تبحثوا هذه الامور، أما بیعة عبدالملک وولایته فهي صحیحة.» مفهوم البیعة وأحکام الخروج علی ولاة الأمور، ص34.