یکی از آیاتی که جریان‌های سلفی جهادی در به آشوب کشیدن کشورهای اسلامی از آن استفاده می‌کنند. آیه شریفه «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا قاتِلُوا الَّذينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَ لْيَجِدُوا فيكُمْ غِلْظَةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقين [توبه/123] اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! با كافرانى كه به شما نزديكترند، پيكار كنيد! (و دشمن دورتر، شما را از دشمنان نزديك غافل نكند!) آنها بايد در شما شدّت و خشونت (و قدرت) احساس كنند؛ و بدانيد خداوند با پرهيزگاران است!». است. آنان می‌گویند به حکم این قاعده قرآنی باید ابتدا حکام کشورهای اسلامی را از بین برد تا بعد نوبت به آمریکا و دیگر کشورهای دور شود. [1] عبدالسلام فرج از سرکردگان گروه های جهادی صراحتا اعلام می‌کند: آزاد سازی اراضی مقدسه قدس بر همه واجب است اما قبل از آن باید حکام ممالک اسلامی را کشت. چرا که آنان مصداق عدو قریب هستند که در آیه به آن اشاره شده است.[2]  ابو مصعب سوری نیز حکام ممالک اسلامی را کافر دانسته و قتال علیه این حاکمان را لازم دانسته است. [3]

همه مسلمانان در این که باید عدو قریب را بر عدو بعید ترجیح داد سخنی ندارند. این یک قاعده عقلی است که همه انسان های عالم، ابتدا دشمن نزدیک را از خود دور می‌کنند سپس به مبارزه با دشمن بعید می‌پردازند. اختلاف مسلمانان با سلفیه در مصادیق دشمن قریب و بعید است. غالب مسلمانان، کفار و مشرکین و در راس آنان آمریکا و صهیونیسم را عدو قریب می‌دانند. برخلاف سلفیان تکفیری که حکام و مسلمانان را دشمن نزدیک می‌دانند. هر چند بین سلفیان جهادی اختلاف است که دشمن نزدیک کیست! آنان در تشخیص مصداق عدو بعید و قریب با هم اختلاف دارند. القاعده‌ی جهانی، آمریکا را دشمن اول و عدو قریب می‌داند، القاعده در سوریه، بشار اسد را عدو قریب می‌داند. همین القاعده در شمال آفریقا حاکمان سکولار و ایادی آنان را دشمن نزدیک می‌داند و هر کدام از آنان در هر منطقه‌ای که زندگی می‌کنند، نگاهشان در مورد عدو قریب و بعید با دیگری متفاوت است.

از سلفیه می‌پرسیم. چرا مسلمانان را دشمن قریب می‌دانید در حالی که آنان مسلمان هستند و به شهادتین اقرار می‌کنند. چرا با آمریکا و صهیونیست دشمنی نمی‌کنید، در حالی که آنان بیشترین خطر را برای مسلمانان دارند و به خون مسلمین تشنه هستند. پس چرا به جای مبارزه با آمریکا و اسرائیل به جنگ با مسلمانان می‌پردازید؟

پی‌نوشت:

[1]. محمد، عبدالسلام فرج، الجهاد الفریضة الغائبه، انتشارات سایت منبرالتوحید و الجهاد، ص14
[2]. همان، ص1
[3]. ابو مصعب، السوری، نظریة المنهج و العقیدة القتالیه لدعوة المقاومة الاسلامیة،انتشارات منبرالتوحید و الجهاد، ص85