پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آنچه در کتب صوفیه به‌وفور یافت می‌شود ادعاهای بی‌پایه و اساس است که برخی از محققین نیز از عمق ادعاهای آن‌ها پرده برداشته و به آن‌ها اشاره کرده‌اند. چنانچه محقق شهیر دکتر غنی درباره ادعاهای صوفیان می‌نویسد: «خلاصه عقیده صوفی این است که فوق عالم مرئی و محسوس عالمی است ... و اتصال به آن عالم مخصوص به اصفیا و برگزیدگان حق است که "اولیاءالله" هستند... صوفیه برگزیدگان مسلمین هستند و اولیاء برگزیدگان صوفیه.» [تاریخ تصوف در اسلام، ج 2، صص 241-242] دلیلی که دکتر غنی برای این ادعای صوفیه مطرح می‌کند این است که: «به عقیده صوفیه "اولیاء" کسانی هستند که مقام قدس دارند و به خدا نزدیک‌اند و نشانه نزدیکی آن‌ها این است که قادر بر اعمال فوق الطبیعه هستند یعنی کرامت و خوارق عادت دارند.» [همان]
حال باید گفت که اگر صوفیان برگزیدگان الهی از میان مسلمین هستند، پس جایگاه خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) در این میان چست؟ اگر نشانه اولیاءالله بودن و نزدیکی به خداوند متعال توانایی بر انجام امور خارق‌العاده است، در این صورت مرتاضان هندی کوی سبقت را از صوفیان ربوده‌اند و درنتیجه باید از صوفیان برتر و نزدیک‌ترین افراد به خداوند متعال باشند.

پی‌نوشت:
دکتر غنی، قاسم، تاریخ تصوف در اسلام، نشر زوار، تهران، 1386، ج 2، صص 241-242