پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کانال‌های منتسب به تشکیلات بهائیت تلاش دارند تا با استفاده از گذر تاریخ، پوششی بر جنایت‌ها و غارت‌هایشان در عصر پهلوی نهاده و در عوض خود را زخم‌خورده‌ی رژیم پهلوی معرفی کنند.[به نقل کانال‌های تلگرامی بهائیت]
اما همان‌گونه که می‌دانیم، به علّت روابط گرم شاهان پهلوی با بهائیان، این دوره به عصر تاخت و تاز بهائیان بر منابع و اقتصاد ایران بدل شده بود. همچنان که ارتشبد حسین فردوست (از برجسته‌ترین مقامات سیاسی اطلاعاتی رژیم پهلوی) در ذکر گوشه‌ای از غارت‌ها و قبضه‌ی اقتصاد ایران توسط بهائیان می‌گوید: «بهائیان با رسوخ در دربار شاه ایران برای ثروتمند شدن جامعه‌ی بهائی استفاده کرده تا از این طریق اقتصاد مملکت را به دست گیرند، چنان که نعیمی (پدرزن خسروانی: از مقامات مهمّ بهائیت) و تژه که زمین 5000 متری بَرِ خیابان آیزنهاور (نرسیده به پپسی کولا) را به جامعه‌ی بهائیت اهداء کرده بود... آبادی حدیقه (شرق اقدسیه) نیز متعلق به بهائی‌ها بود... بهائی‌ها اَراضی شمالی حدیقه را تا قلّه کوه دیوارکشی و تصرف کرده بودند. آن‌ها در اتوبان تهران کرج نیز اراضی وسیعی را تصرف کرده و گنبد آبی رنگی به پا کرده بودند. از این نمونه‌ها زیاد بود».[ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 2، ص 375]
جالب است بدانیم این غارت‌ها در حالی صورت می‌گرفت که بسیاری از مردم ایران، در فقر و فلاکت به سر می‌بردند. حال چگونه مبلّغان بهائی، مردم شریف ایران را کم‌حافظه می‌پندارند و از مظلومیت خود در عصر پهلوی سخن می‌رانند!

پی‌نوشت:

عبدالله شهبازی، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، بی‌جا: انتشارات اطلاعات، چاپ نوزدهم، 1385 ش، ج 2، ص 375.