پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ رابطه‌ی ایمان و عقل برای بزرگان هر دینی مسئله ایست که در طول تاریخ ادیان بزرگ مورد بررسی بوده؛ در مسیحیت نیز شاهد چنین مباحثی هستیم با این تفاوت که آنچه در اعتقادات رسمی است با آنچه که در عمل انجام می‌شود هماهنگ نیست. در اعتقادات رسمی مذهب کاتولیک آمده است «گرچه ايمان فراتر از عقل است، هرگز مغايرت واقعى بين ايمان و عقل وجود ندارد. از آنجا كه همان خدايى كه اسرار را آشكار می‌­كند و ايمان را اعطا می­‌کند، امكان ندارد خود را انكار كند و ممكن نيست حقيقت با حقيقت متناقض باشد ... در نتيجه، تحقيق روشمند در تمام شاخههاى معرفت، ممكن نيست معارض با ايمان باشد، زيرا امور جهان و امور ايمان از مصدر واحد يعنى خدا نشأت مىگيرند.»[قنبری، حسن، تعالیم کلیسای کاتولیک، ص67] اما وقتی به اعتقادات مسیحت می‌نگریم نوعی تعارض بارز و به شدت آشکار بین عقل و ایمان مسیحی می‌بینیم آن هم در مسئله‌ای اساسی به نام تثلیث؛ تثلیثی که بیان می‌کند خدایی هست که در عین اینکه واحد است سه تاست! پدر، پسر و روح القدس هر سه خدای کامل هستند و هیچ نقصی در الوهیت ندارند، اما هر سه، مجموعا یک خدای کامل هستند! مسیح مولود از پدر است اما هر دو خدای کامل هستند! روح القدس از پدر و پسر صادر می‌شود اما باز هم هر سه خدای کامل هستند! و ... با این وجود آیا ایمان به تثلیث با عقل سازگار است؟
آیا چنانچه در تعالیم کلیسای کاتولیک آمده است در ایمان مسیحی، تعارضی بین ایمان و عقل نیست؟ اگر نیست با این همه گزاره‌های ضد عقل در تثلیث که اشاره شد چه می‌کنیم؟

پی‌نوشت:
تعالیم کلیسای کاتولیک، پدیدآورنده کلیسای کاتولیک، مترجمان حسن قنبری، حسین سلیمانی،احمد رضا مفتاح، انتشارات دانشگاه ادیان، قم، 1388، ص 67