پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب – یکی از دستورات و اقدامات سلطان اسحاق در فرقه اهل حق، دستور به گذاشتن سبیل"مُور" یا "مُهر" به معنای دست‌نخورده، است. داشتن سبیل در میان تمامی جریان‌های این فرقه اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد تا آنجا که برخی از پیروان این مسلک برای اینکه آسیبی به سبیلشان نرسد از کشیدن سیگار و قلیان خودداری می‌کنند. [سرسپردگان، صص 132-129] بنابر باور اهل حق داشتن سبیل یکی از ارکان اصلی و اساسی یارستان، در میان مردان است. [دیوان گوره، ص 707] به‌گونه‌ای که اگر کسی از مردان سبیل خود را بزند گناهی نابخشودنی انجام داده است که کفاره آن‌یک گاو است. [منظو نامه اهل حق، صص 176-175] ایشان برای داشتن سبیل "مُهر" یا "مُور" داستان‌ها و افسانه‌های متعددی آورده‌اند [سرسپردگان، ص 134] به‌گونه‌ای که خرافه گوئی و داستان‌سرائی را در این فرقه نمایان می‌کند و از اهل حق باید پرسید؛ این چه آئینی است که سبیل رکن آن است؟

پی‌نوشت:
حسینی، سید محمد، دیوان گَوره، چاپ اول، کرمانشاه، باغ نی، 1387، ص 707  
خواجه الدین، سید محمد علی، سرسپردگان تاریخ و شرح عقاید دینی و آداب‌ورسوم اهل حق (یارستان)،چاپ دوم، تهران، منوچهری،1362، صص 132-129 و 134  
محمدی، محمد، منظوم نامه اهل حق: تاریخچه عقاید فقه، چاپ اول، بی‌جا، 1390، صص 176-175