پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فتنه‌گری، خشونت، کتک‌زدن، شهادت دروغ، آتش زدن مساجد و خانه‌ها، غارت اموال مسلمین، قتل و ترور با بدترین شیوه‌های ممکن نسبت به مسلمانان و سایر مذاهب اهل‌سنت اساسی‌ترین و زشت‌ترین خصوصیت رفتاری وهابیت است. وهابیان با صراحت و گستاخی تمام، مسلمانانی را که از آنان پیروی نکنند به بهانه‌های مختلف تکفیر نموده، خون و اموالشان را مباح دانسته و به قتل عام مسلمانان می‌پردازند.
در اواخر سال 1217 هجری قمری وهابی‌های منطقه حجاز را مورد تاخت و تاز قرار داده و هنگامی‌که به طائف رسیدند، شریف غالب را شکست داده و پس از تسلط بر طائف، منزل وی را آتش زدند. شریف غالب نیز پس از شکست، به مکه مکرمه فرار کرد. وهابی‌ها پس از سه روز درگیری با مدافعان طائف، هنگامی‌که با قهر و غلبه وارد شهر شدند، تمامی مردان را قتل عام کرده، زنان و کودکان مسلمانان را به اسارت گرفته، گنبد و بارگاه قبر عبدالله بن عباس صحابی بزرگ پیامبر را نیز ویران کردند.[1]
سید محسن امین حسینی عاملی در توصیف جنایات وهابی‌ها در طائف می‌نویسد: وهابی‌ها در ذیقعده 1217 هجری قمری وارد شهر شدند و به قتل عام مردم پرداختند. آنان کودکان شیرخوار را روی سینه مادرانشان سر می‌بریدند. وهابی‌ها تعدادی از ساکنین طائف را که به‌خاطر ترس از هجوم وهابیان، از شهر فرار کرده بودند، تعقیب کردند و اکثر آنان را به قتل رساندند. وهابی‌ها به جستجوی منازل پرداخته و کسانی را که در خانه‌ها مخفی شده و یا در مساجد پناه گرفته بودند، به قتل رسانده و اموال مسلمانان را به غارت بردند. آنان هر روز اموال مردم را به بیرون شهر منتقل کرده و همه را در یک‌جا جمع کردند. اموال غارت شده مانند کوه‌هایی در بیرون شهر جلب توجه می‌کرد. وهابی‌ها خمس اموال تاراج شده را به امیر سعود دادند و بقیه را میان خود تقسیم کردند. قرآن‌ها و کتاب‌های حدیث، فقه و نحو را در کوچه و بازار پخش کردند.[2]

پی‌نوشت:

[1]. بحوث فی الملل و النحل، جعفر سبحانی، مؤسسه امام صادق، قم، ج 4، ص 589.
[2]. کشف الإرتیاب فی أتباع محمد بن عبدالوهاب، سید محسن امین حسینی عاملی، المجمع العالمی لأهل‌البیت، قم، ص 18 و 19.