پایگاه جامع فرق،ادیان و مذاهب– یکی از اقدامات و بدعت‌های مهم سلطان‌اسحاق در فرقه اهل‌حق، دستور به گرفتن سه روز روزه، معروف به روزه "مِرنو" است. این روزه به شکرانه نجات سلطان‌اسحاق و یارانش از تعقیب سپاهی معروف به "چیچک" قرار داده شده و بر تمامی افراد اهل حق در اوایل فصل زمستان کُردی،* که معمولاً در فاصله نیمه دوم آبان ماه تا نیمه اول آذرماه قرار دارد، لازم و واجب شده است. [نامه سرانجام،570؛ دیوان گوره صص 706-704؛ مکاتبه با دائرة‌المعارف تشیع، ج 3، ص 659]اهل حق بعد از سه روز روزه "مِرنو" عیدی تحت عنوان "عیدخاوندکار" دارند و مبلغی یا نیازی را تحت عنوان"سرانه یاری"به "پیر" و"دلیل" خاندانی که به آن سرسپرده هستند، پرداخت می‌کنند. [شناخت فرقه اهل حق، ص 187؛ مکاتبه با دائرة‌المعارف تشیع، ج 3، ص 659] حال این پرسش‌ها مطرح می‌شود: وجوب این روزه توسط سلطان اسحاق بدون هیچ منبع شرعی و وحیانی، جنبه‌ای جزعوام فریبی و بدعت‌گذاری می‌تواند داشته باشد؟ مگر می‌شود شخصی به شکرانه نجات خود، بر همه پیروانش روزه واجب کند؟ پرداخت سرانه یاری به بزرگان اهل حق صرف امور شخصی آن‌ها می‌شود یا مردم اهل حق؟

پی‌نوشت:
*بنابر تقویم کُردی سلطانی فصل بهار از اواخر دی‌ماه، فصل تابستان از اوایل اردیبهشت‌ماه، فصل پائیز از اوایل مردادماه و فصل زمستان از اواخر مهرماه شروع می‌شود. [جهت آگاهی بنگرید به دیوان گوره، صص 706-704]
افضلی، قاسم، مکاتبه با دائرة‌المعارف تشیع، ج 3، تهران، شهید سید سعید محبتی، 1382، ص 659  
خدابنده، عبدالله، شناخت فرقه اهل حق، تهران، امیرکبیر، 1388، ص 187 
حسینی، سید محمد، دیوان گوره، کرمانشاه، باغ نی، 1382، صص 706- 704 
صفی زاده، صدیق، نامه سرانجام، تهران، هیرمند، 1375، ص 570