پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ محمد بن عبدالوهاب تمامی مسلمانان و علمای گذشته را کافر دانسته و معتقد بود اعمال کسانی‌که آیین وهابیت را نپذیرند، باطل است و پس از قبول آیین وهابیت باید اعمال گذشته را اعاده کنند. کسانی‌که قبل از پذیرش آیین وهابیت، حج واجب انجام داده و قصد پیروی از آیین او را داشتند، به دستور محمد بن عبدالوهاب حج خود را اعاده می‌کردند. کسانی‌که قصد پیروی از آیین وهابیت را داشتند، باید به مشرک و کافر بودن خود، پدر و مادرشان و ... شهادت می‌دادند تا اجازه ورود به آیین وهابیت به آنان داده می‌شد و اگر به مشرک و کافر بودن خود اقرار نمی‌کردند، کشته می‌شدند.
احمد زینی دحلان مفتی مکه مکرمه می‌نویسد: کسانی‌که قصد تبعیت از محمد بن عبدالوهاب را داشتند، اگر قبلا حج واجب خود را انجام داده بودند، محمد بن عبدالوهاب به آنان می‌گفت: باید حج واجب خود را اعاده کنید، زیرا آن را در زمانی که مشرک بودید، به‌جا آورده‌اید و مورد قبول خداوند واقع نشده است و تکلیف حج بر عهده شما باقی است. هنگامی‌که افراد قصد ورود به جریان وهابیت را داشتند، محمد بن عبدالوهاب به آنان می‌گفت: بعد از شهادتین باید به کافر بودن خود قبل از پذیرش وهابیت اقرار کنید و شهادت دهید که پدران و مادرانتان نیز کافر بودند و با حالت کفر از دنیا رفته‌اند. سپس اسامی تعدادی از علما و بزرگان گذشته را نیز می‌شمرد و از گروندگان به وهابیت می‌خواست تا به کافر بودن آنان نیز شهادت دهند، اگر حاضر به چنین شهادتی می‌شدند، ورود آنان به جریان وهابیت را می‌پذیرفت و در غیر این صورت، آنان را می‌کشت. محمد بن عبدالوهاب مسلمانان را از زمان خود تا ششصد سال قبل کافر می‌دانست و تمامی کسانی را که از او تبعیت نمی‌کردند، تکفیر می‌کرد و آنان را مشرک می‌نامید و خون و اموالشان را مباح می‌دانست.[1]

پی‌نوشت:

[1]. احمد بن زینی دحلان شافعی، الدرر السنیّة فی الردّ علی الوهابیة، ص 31 و 32.