با سلام. بر فرض ۵۰۰ سال بعد عده‌ای به جهت عناد، بغض و مرض دل به شما بگویند آیت الله خمینی رحمه‌الله علیه ادعای مهدویت کرده کسی که به مشی و شخصیت ایشان آگاه باشد چنین ادعایی را پذیراست؟ اما مردم عادی و احتمالا پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب آن زمان! به جهت نادانی از تاریخ و جهت گیری مغرضانه صوفی ستیزی و تصوف هراسی، به آن دامن خواهد زد. در وهله‌ی اول شخصیت خاص سید محمد نور بخش به هیچ تاریخ‌دان منصفی نمی بایست اجازه طرح چنین ادعایی را بدهد چه برسد به اثبات آن. ثانیاً چرا شما که مثلا اهل تحقیق هستید هیچ اشاره نمیکند که مورخان بزرگی مثل قاضی نور الله شوشتری و ... این قول مهدویت سید محمد را قبول ندارند؟ ثالثا چرا بیان نمی‌دانید که سید نوربخش با حاکم زمان خود یعنی شاهرخ تیموری به ستیز می پرداخت و این حاکم سابقه‌‌ی چسباندن مهدویت به سید را به وسیله‌ی عمل شنیع جعل نامه برعهده دارد؟ آیا چشمگیر نیست اگر حدس بزنیم همه‌ی اینها پاپوش هایی برای یک شخص مظلوم و مجاهد از طرف حکومت وقت است؟ کما اینکه ذکر شد مسبوق سابقه بوده؟؟! رابعا، جناب نوربخش قطب یک سلسله است که بزرگانی همچون سید حیدر آملی و عبدالرحیم دماوندی از آن سر برآوردند چطور این بزرگواران به مهدویت سید محمد اذعان نکردند؟ کما اینکه نوربخشیه امروزه هم چنین عقیده‌ای ندارند؟ خامسا، بر اهل تحقیق واجب است که برای بررسی شخصی تاریخی، همه‌ی منابع او را وارسی کند جناب فرق ادیان و مذاهب!! امید آنکه بتواند عباراتی در رساله کشف الحقیقه ایشان و دیگر کتب، بیابد که حضرتش به مهدویت و غیبت امام دوازدهم حضرت مهدی روحی فداه اعتقاد دارند. سادسا، در انتساب رساله الهدی به جناب شیخ تردید های بسیاری وارد است! از آن جهت که عبارتی از این کتاب با حقایق تاریخی تضاد دارد مثل محل تولد و... مگر اینکه بگوییم سید محمد محل تولد خود را فراموش کرده! جالب توجه آنکه از رسائل شیخ نسخ متعددی در مکان های مختلف سفر ایشان بین مریدان همان شهر و دیار موجود است حال چطور رساله ای که تنها دو نسخه در ترکیه دارد که ایشان هرگز به ترکیه هم سفر نکردند؟ و رساله‌ای به این نام که محتویات آن بسیار هم در خور توجه بوده در هند و ایران یافت نمیشود؟ يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ

رسالۃ الھدیٰ منسوب به سید محمد نوربخش قدس الله سیره اعتبار این مجله در میان علمای مکتب نوربخشیه مشکوک است و از سبک این مجله معلوم می شود که عاری از تحریفات لفظی نیست بھمراہ اسم مبارک رسول اللہ بجای(صلی الله علیه و آله و سلم) صلی اللہ علیہ وسلم بر خلاف عقئد نوربخشؒ با آن نوشته شده و با آن نوشته شده است. به نام امام علی (علیه السلام) (کرم الله تعالی وجه) و با نام امام حسین (علیه السلام) (رضی الله تعالی عنه) نوشته شده است. گذشته از این، سخنان منسوب به حضرت علاءالدوله سمنانی، سعدالدین حموی و... کاملاً بر خلاف عقاید و عقاید اولیه آنان است که در کتابهای چاپی و غیر چاپی ایشان آمده است. در متن کتاب نام های مجهول استاد صوفیه و حدیث محمود الکمال و امدة الواصلین خلیل الله بن رکن الدین بغلایی ذکر شده است. به احتمال زیاد این مجله مانند سایر کتاب های مولانا خلیل الدین بلغاری متعلق بہ مذھب اھلحدیث (وہابیون) اثری منسوب به نوربخشی ها نیست. و دکتر بشیر شهزاد پروفسور دانشگاه ییل آمریکا در سفر خود به بلتستان، تحقیقات بیشتر این حقیقت را روشن خواهد کرد. دکتر غازی نعیم در کتاب میر سید محمد نوربخش و مسلک نوربخشیه نوشته است که: همچنین در کتابخانه خصوصی مولانا غلام حسن حسنو نسخه خطی فارسی بنام (کتاب المهدیه) موجود است که ظاهراً ترجمه فارسی رسالۃ الھدیٰ است. - شهزاد بشیر بر اساس رسالۃ الهدی بحث طولانی درباره ادعای مهدویت میر سید محمد نوربخش کرده است. مولوی خلیل الرحمن بلغاری در کتاب مشجر الاولیاء منسوب به شاه سید محمد نوربخش همین مقاله را چنین نوشته است: ابوالعرفان علامه محمد بشیر میر سید محمد نوربخش اتهام مهدویت را رد می کند و می نویسد: شاه سید هیچ گاه ادعای مهدی موعود نکرد، بلکه به مقام رفیع صوفیانه واقعی و عالم معنوی دست یافت و آن را مهدویت می نامند. اصلاً منظور امام محمدمهدی صاحب عصر و زمان نیست، نوشته های شما آشکارا این اتهام نادرست را رد می کند، بلکه مراحل حق را مجتهدین شریعت، مجاهدین طریقت و عارفین تعیین کرده اند، پروردگار عالم به امت تعلیم داده است. نماز خواندن برای رسیدن به مقام مهدی، پس در نماز صبح باین طریقہ ورد می کند اللھم اجعلنا ھادین و مھدیین غیر الضالین ولا مضلین دکتر نذیر حسین در پاسخ به اتهامات وارده به امام محمدمهدی (عج) صاحب عصر الزمان (عج) مقاله مفصلی به زبان فارسی نوشته است بنام سید محمد نوربخش و رد اتھام دعویٰ مھدویت ۔ علامه سید بشارت حسین آل موسوی نیز مقاله مهمی با عنوان مذکور نوشته است. مکتب اهل حدیث مولوی خلیل الرحمن بلغاری رساله ها و کتب منسوب به مکتب نوربخشیه را که مسلمان در جهان نوربخشی است، نوشته است: 1. سلسللۃ الذهب الصوفیه، ملقب به مشجر الاولیاء، دو جلد، چاپ شیخ ابوالباقر علی، لاهور. 2. طبقات نوربخشیه به احوال مشایخ نوربخشیه صوفی محمد بن ملا محمد مرید غیر مستقیم میر شمس الدین عراقی لاهور 3. تذکره شاه ھمدان اثر شیخ محمد اسماعیل ساحلی، لاهور 4. ارجح الدلیلین فی غسل الرجلین ، چاپ مکتبه قدسیه، لاهور. 5. اربعات واربعون حدیثه لمن یطلب یقینا از شیخ ابواسحاق عجمی ناشر سنایی البرکی چاپ لاهور 6. مسند اهلبیت، خلیل الرحمن باقری بلغاری بن آخوند محمد باقری بلغاری یونپاوا، ناشر سنایی البرقی چاپ لاهور. 7. صلوات النبی مختار و عترته الاطھار از ابو اسحاق محمد بن محمد الباقری، ناشر سنایی البرکی چاپ لاهور (مولوی خلیل الرحمن در این مجله پدرش را در سلسله حدیث قرار داده است) 8. سالار عجم، پروفسور دکتر سید عبدالرحمن ھمدانی (مولوی خلیل الرحمن بلغاری)، لاهور (در این کتاب به سه صورت خود را در سلسلۃ الذهب قرار داده اند) نتیجہ سخن این است کہ این رسالہ یکی از جعل سازی مولوی خلیل الرحمن بلغاری مکتب اھلحدیث مانند ہمہ رسائل و کتب انان است و نوربخشیان امروز اعتقاد کلی بر امامت و ولایت امام زمان محمد مھدی علیہ السلام و زندہ بودند او در غیبت کبریٰ و فرزند امام حسن العسکری علیہ السلام می دانند۔