پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سید محمد نوربخش از سران صوفیه مدعی مهدویت بود. نظر او درباره امام زمان و غیبت او از نظرهای عجیب است. او: «مطلقا غیبت امام دوازدهم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را نمی‌پذیرد و اظهار می‌دارد که جسم آن امام از میان رفته و اوصاف و کارکردهایش فی الحال در او بروز کرده است. او امامت مطلق را مبتنی بر این کمالات چهارگانه می‌داند و آنها عبارت‌اند از: از نسل پیامبر باشد، از کمال علم، از کمال تقوی و نیز از مکنت و قدرت دنیایی برخوردار باشد. با این اوصاف به نظر نوربخش هیچ یک از امامان به جز علی بن ابی طالب از این شرایط چهارگانه برخوردار نبوده است.» [عرفان و سیاست در اندیشه سید محمد نوربخش، ص 9] درحقیقت سید محمد نوربخش با بیان ملاک‌هایی برای امامت مطلق، قصد داشت خود را بعنوان مهدی به مردم عصر خود معرفی کند که در این امر موفقیت زیادی کسب نکرد.

پی‌نوشت:
اسفندیار محمود رضا، عرفان و سیاست در اندیشه سید محمد نوربخش، مجله الهیات، شماره 10، 1389، ص 9