سلفیه معتقدند که توسل به انبیا و صلحا جایز نیست؛ زیرا سلف چنین اعمالی را انجام نمی‌دادند. اما آن‌چه در منابع روایی اهل سنت آمده است، خبر از توسل سلف به نبی مکرم اسلام می‌دهد. ابن ابی‌شیبه در کتاب مصنف، چنین روایت کرده است: در زمان «عمر» مردم دچار قحطی و خشکسالی شدند. مردی به نام (بلال بن حارث) کنار قبر پیامبر آمد و گفت: ای رسول خدا! مردم نابود شدند از خداوند برای امتت طلب باران کن. رسول خدا در عالم خواب به آن مرد فرمود: نزد «عمر» برو و از جانب من به او سلام برسان و بگو به زودی باران خواهد آمد و سیراب خواهید شد و بگو کیسه سخاوت را گسترده ساز. آن مرد ماجرای خوابش را برای «عمر» نقل کرد. قطرات اشک از چشمان «عمر» جاری شد و گفت خداوندا! کوشش و جدّیت کردم، ولی همیشه ناتوان وعاجز بودم.[المصنف، ج6، ص356]
این حدیث از دو جهت دلالت بر جواز توسل دارد. اولاً در این حدیث آمده است که یک صحابی به نام بلال بن حارث به قبر پیامبر متوسل شده است و ثانیاً وی در خواب، پیامبر را مشاهده کرده است که حضرت توسل را تأیید کرده است، خصوصاً آن‌که به اعتقاد وهابیت، دیدن پیامبر در خواب، مثل دیدن پیامبر در حال حیات حجت است.

پی‌نوشت:

ابن أبي شيبه، عبدالله بن محمّد (م 235)، المصنّف في الأحاديث والآثار، تحقيق: كمال يوسف الحوت، مكتبة الرشد، چاپ اوّل، رياض، 1409ق، ج6، ص356.َ «اصَابَ النَّاسَ قَحْطٌ فِي زَمَنِ عُمَرَ، فَجَاءَ رَجُلٌ إِلَى قَبْرِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، اسْتَسْقِ لِأُمَّتِكَ فَإِنَّهُمْ قَدْ هَلَكُوا، فَأَتَى الرَّجُلَ فِي الْمَنَامِ فَقِيلَ لَهُ: " ائْتِ عُمَرَ فَأَقْرِئْهُ السَّلَامَ، وَأَخْبِرْهُ أَنَّكُمْ مُسْتَقِيمُونَ وَقُلْ لَهُ: عَلَيْكَ الْكَيْسُ، عَلَيْكَ الْكَيْسُ "، فَأَتَى عُمَرَ فَأَخْبَرَهُ فَبَكَى عُمَرُ ثُمَّ قَالَ: يَا رَبِّ لَا آلُو إِلَّا مَا عَجَزْتُ عَنْه»