پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کانال تلگرامی وابسته به تشکیلات بهائیت، در راستای معرفی تواضع به عنوان اصلی پسندیده و وجود آن در رفتار پیشوایان بهائی، به نقل مثالی از عبدالبهاء در این زمینه پرداخت. از این‌رو در پاسخ به این ادعای بهائیان، به گوشه‌ای از خودپسندی‌های مدعی پیامبریِ فرقه‌ی بهائیت، اشاره خواهیم نمود.
1. حسینعلی نوری قبولی اعمال بهائیان را در گِروی رضایت شخص خود معرفی می‌کند: «قُل رُوح الأعمال هو رِضایی و...؛ بگو روح اعمال رضایت من است و همه چیز وابسته به قبول من».[اقدس، ص 11]
2. سفارش به انجام حدود و احکام با عشق به جمال خویش: «...أن إعمَلوا حُدودی حُباً لِجَمالِی...؛ حدود و دستورات من را عمل کنید به خاطر دوست داشتن جمال من».[گنجینه حدود و احکام، ص 7]
3. حسینعلی نوری خود را زیباترین گل وجود توصیف می‌کند: «ای بلدان فانی در گلزار باقی گلی شکفته که همه گل‌ها نزدش چون خار و جوهر جمال نزدش بی‌مقدار».[دریای دانش، ص 30]
4. حسینعلی نوری محل سکونت خود را در بغداد به عنوان محل طواف و انجام اعمال حج قرار داده و محل دفنش را به عنوان قبله‌ی بهائیان معرفی کرده است.[ر.ک: اقدس، صص، 28-7]
موارد بالا نشان‌گر آن است که پیامبرخوانده‌ی بهائیت (به عنوان الگوی بهائیان)، مظهر تکبّر و خودپرستی به شمار آمده؛ تا جایی که به جای سفارش به خدای تعالی، سفارش به پرستش خود نموده است!

پی‌نوشت:
حسینعلی نوری، اقدس، بمبئی: مطبعه‌ی ناصری، 1314، ص 11.
عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 128 بدیع، ص 7.
حسینعلی نوری، دریای دانش، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 132 بدیع، ص 30.
حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 28-7.