وهابیت بر این باورند که هر کس به شخصی متوسل شود یا شفاعت بطلبد یا به زیارت ولی از اولیاء الهی برود یا برای اولیاء الهی مثل امام حسین (علیه السلام) عزاداری کند یا ... مشرک است.[فتاوی نور علی الدرب، ج2، ص94] در پاسخ از وهابیت می‌گوییم: نسبت دادن شرک کار بسیار سختی است و نمی‌توان چنین نسبتی را به‌راحتی به مسلمانی داد. سیره پیامبر اکرم، سلف و علمای اسلام نیز این بوده است که به‌راحتی کسی را متهم به شرک نمی‌کردند. آیت‌الله سبحانی نیز در پاسخ وهابیت می‌گوید:  اگر موضوعاتی چون: توسل، استغاثه، نذر و ... شرک محسوب می‌شد، باید پیامبر به صراحت اعلام می‌کرد که ایها الناس این موارد شرک است؛ در حالی‌که هیچ حدیث و نصی از پیامبر و صحابه به ما نرسیده است که این امور را شرک معرفی کرده باشد. مضافاً بر آن‌که روایاتی از پیامبر به ما رسیده است که حضرت فرمود هر کس شهادت به وحدانیت و نبوت داد مسلمان است و جان و مالش محترم است.[التوحید و الشرک فی القرآن، ص149-151]

پی‌نوشت:

بن باز، فتاوی نور علی الدرب، محقق: محمد بن سعد الشويعر، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا. ج2، ص94.
سبحانی جعفر، التوحید و الشرک فی القرآن الکریم، موسسه امام صادق، قم1426ق، ص149-151.