برخی از اهل سنت می‌گویند اگر حدیث غدیر واقعیت می‌داشت، چرا گذشتگان به آن استدلال نکردند؟ در پاسخ به چنین افرادی باید گفت: حدیث غدیر، از احادیث متواتر و معروف است و بسیاری از علماء و بزرگان اهل سنت این حدیث را روایت کرده‌اند. آیت الله سید عبدالحسین شرف‌الدین، اشخاص زیادی از اهل سنت را نام می‌برد که این روایت را نقل کرده‌اند. وی در کتاب المراجعات، روایت غدیر را به نقل از طبرانی، ابن حجر و ... چنین روایت می‌کند:  پیامبر (صلی الله علیه و آله) در غدیرخم، زیر درخت‌های آن‌جا خطبه خواند و فرمود: ای مردم نزدیک است من به‌سوی خدا دعوت شوم و دعوت حق را پاسخ گویم. من مسئولم و پرسیده خواهم شد. شما نیز مسئول هستید و بازجویی خواهید شد. در آن‌جا چه خواهید گفت؟ گفتند: گواهی می‌دهیم که تبلیغ رسالت فرمودی، جهاد کردی و نصیحت کردی، خداوند جزای خیر به تو دهد. پیامبر اکرم فرمود: آیا شهادت می‌دهید که بهشت، آتش جهنم، مرگ و زندگی بعد از مرگ حق است؟ گفتند: بله، به آن گواهی می‌دهیم.
در این هنگام پیامبر فرمود: ای مردم، خداوند مولای من است و من مولای مؤمنانم و از خودشان بر آن‌ها اولی هستم. پس هر کس من مولای اویم، علی مولای اوست. خداوندا دوست بدار، کسی‌که او را دوست می‌دارد و دشمن دار کسی‌که با او دشمنی می‌کند.[المراجعات، نامه54، ص301]

پی‌نوشت:

شرف الدین، سید عبدالحسین، المراجعات، ترجمه محمد جعفر امامی، چاپ و نشر بین الملل، تهران 1386ش، ص301