پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در کتاب جواب المنیر یک شخصی از اتباع احمد بصری به نام ابوعلی ، از او می‌پرسد: «مولای من مگر شما برای خود دعوت نمی‌کنی؟ پس معنی کلام امام باقر (علیه‌السلام)  در روایت یمانی (علیه‌السلام) «یدعوا  الی صاحبکم» چیست ؟ یعنی یمانی شما را دعوت به سوی صاحبتان می‌کند! نه خودش!  پس دعوت یمانی برای صاحب ما هست و آن امام مهدی (عج) هست؟ اما هرآن‌چه که ما از شما می‌بینیم دعوت برای خود و به سوی خود شما هست؟»[جواب المنیر ، ج3، ص 41، س 236] اما احمد البصری در جواب به این سؤال هیچ جوابی نمی‌دهد و سکوت می‌کند! اما در روایات یکی‌از خصوصیت‌های شناخت امام را جواب‌دهنده‌ی به سوالات می‌دانند و می‌فرمایند: «سوال می‌شود و به سوالات جواب می‌دهد و بلکه قبل از این‌که سائل سوال کند او خود ابتداء می‌کند به  پاسخ به سوالات.» حال دلیل سکوت دجال بصره به این سؤال چیست؟!

پی‌نوشت:

جواب المنیر، احمدبن اسماعیل، اصدارات انصار الامام مهدی، بی‌تا، بی‌جا.
عن أبي بصير قال: قلت لأبي الحسن (عليه‌السلام): «جعلت فداك بم يعرف الامام؟ قال: فقال: بخصال: أما أولها فإنه بشئ قد تقدم من أبيه فيه بإشارة إليه لتكون عليهم حجة ويسأل فيجيب وإن سكت عنه ابتدأ ويخبر بما في غد ويكلم الناس بكل لسان» الكافي (ط - الإسلامية)، تهران، ج‏1، ص: 285