پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جامعه‌ی جهانی بهائیان، بیت العدل، پس از واکنش مقامات جمهوری اسلامی به عملکرد بهائیان؛ در تاریخ 1387/12/14، نامه‌ای سرگشاده خطاب به دادستان کلّ کشور ارسال نمود. این نامه که از جهات بسیاری شباهت به نامه‌ی سال 1362 آن‌ها در 25 سال پیش دارد؛ حاوی نکاتی است که نشان‌دهنده‌ی رشد وقاحت و بی‌شرمی سران بهائی، پس از گذر 30 سال از کوتاه شدن دست چپاول‌شان از سرزمین ایران است.[تارهای عنکبوت، صص 72-71]
جالب اینجاست که تشکیلات بهائیت، 25 سال پیش، پس از دستگیری 22 نفر از اعضای تشکیلات خود به جرم جاسوسی برای اسرائیل، اقدام به نگارش نامه نمود و پس از 25 سال، دوباره به همان دلیل قبلی (یعنی بازداشت سرانش به جرم جاسوسی)، نامه‌ی سرگشاده منتشر کرد.[ر.ک: بهائیت در ایران، صص 317-307] اما نکته‌ی مشترک و جالب این‌دو نامه، فرار به جلوی بهائیت و جایگزینی علّت مذهبی، به جای جرایم جاسوسی، سرکردگان خود در ایران است! نظام استکباری آمریکا نیز با جانب‌داری از تشکیلات، به بهانه‌ی حقوق اقلیت‌ها و با هدف فشار بیشتر بر نظام جمهوری اسلامی، بارها خواهان آزادی سرکردگان جاسوس بهائی در ایران شده است.[ر.ک: آداب کوی جانان، ص 54]

پی‌نوشت:
جواد نوائیان، تارهای عنکبوت، مشهد: انتشارات مؤسسه‌ی فرهنگی هنری خراسان، 1394، ص 71.
زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران، بی‌جا: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، ص 317-307.
عبدالحسین امینی، آداب کوی جانان (آداب زیارت حسینی)، تهران: مشعر، ترجمه: محسن رجبی، چاپ اول، 1387، ص 54.