پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خرقه مشهورترین نماد تصوف بوده، که همواره برای آن احترام ویژه‌ای قائلند. در حال حاضر خرقه‌پوشی منسوخ شده است اما در گذشته آن را لباس مقدسی می‌دانستند و معتقد بودند کسی که لیاقت خرقه پیدا کرده است درواقع در عالم ازل خرقه بر او پوشانده‌اند.[اسرارالتوحید، ص 311] اما این چه لیاقت و چه لباس مقدسی است که خرقانی از آن تعبیر به پلاس خران کرده [تذکره الاولیاء، ص 703] یا نقل شده که وقتی بعد از بیست سال این لباس مقدس را به‌زور از تن حلاج بیرون می‌آورند می‌بینند شپش زده، که اندازه یکی از آن‌ها نیم دانگ (یک دوازدهم وزن شیء) وزن دارد [تذکره الاولیاء، ص 316]. آنچه صوفیان باید پاسخ دهند این است که لباسی که مانع نظافت انسان در طول بیست سال شود آیا مقدس است؟ همچنین حلاج چطور غسل‌های واجب خود را انجام می‌داده؟ آیا این خرقه ناپاک به دیگر اقطاب رسیده است؟!

پی‌نوشت:
محمد بن منور، اسرارالتوحید فی مقامات أبی سعید، تصحیح شفیعی کدکنی، انتشارات آگاه، تهران، 1386، ص 311
عطار، فریدالدین، تذکرةالاولیاء، به ‌ کوشش نیکلسون، انتشارات صفی ‌ علیشاه، تهران، 1375 ش، ص 70