پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از آنجا که قرآن کریم، به هدف جاودانه‌ بودن و برای تمام بشریت نازل شده، لذا خداوند برای اینکه ملاک حق بودن، متعدد و برداشت شخصی افراد از قرآن نباشد، در کنار قرآن، یک راهنما و بیان کننده‌ای قرار داده است که همان اهل‌البیت (علیهم السلام)، سخنان و روایات صحیح السند ایشان هستند. قرآن و روایات صحیح، ما را از جنگیدن با غیر نظامیان، آسیب زدن به موجودات دیگر، بدرفتاری با اسیران جنگی، بدرفتاری با کشته‌های دشمن و مثله کردن آنها، مسموم کردن آب دشمن و ... نهی کرده‌اند؛ اما کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان، دستور حمله به غیر نظامیان، زن و مرد، طفل شیرخوار!، گاو و گوسفند!! و ... را در خود جای داده است.[ر.ک: ترجمه‌ی تفسیری کتاب مقدس، اول سموئیل، 15: 3 و اعداد، 31: 1-18].
با وجود تفاوت‌های فراوان قرآن با کتاب مقدسِ آنها، که در این مختصر نمی‌گنجد، جای تعجب است که برخی از مستشرقین، روی این سخن را دارند که قرآن را با کتاب مقدس خود، یکی می‌دانند! در صورتیکه، کتاب مقدس آنها را نهایتا بتوانیم با روایات اسلامی مقایسه کنیم که در آن، سخنان صحیح و جعلی، با هم در آمیخته‌ شده اند و نیاز به جدا کردن دارند.